Se sempre foi evidente o trato desigual aos colectivos que exercemos funcións laborais na UDC (PDI e PAS), esta consideración desigual diante de temas moi parellos increméntase, a medida que o noso colectivo se desmobiliza. Imos referir algúns exemplos diso.

Medidas incentivadoras da xubilación do PDI

No Consello de Goberno do día 26 de xaneiro de 2006 apróbanse as  Medidas incentivadoras para a xubilación voluntaria do profesorado dos corpos docentes universitarios da Universidade da Coruña.

Por si non eran poucos os privilexios, no Consello de Goberno do 3 de abril de 2008 apróbase a Proposta de disposición adicional a engadir nas medidas incentivadoras para a xubilación voluntaria do profesorado dos corpos docentes universitarios da UDC.

Na sesión ordinaria do Consello de Goberno de 27/03/2012 apróbase a Normativa polo que se regulan as medidas incentivadoras para a xubilación voluntaria do profesorado dos corpos docentes universitarios da Universidade da Coruña co seguinte texto, anexo XV

Esta medida inténtase xustificar como un xeito de propiciar o rexuvenecemento do colectivo do PDI e proceder ás promocións. Levouse a efecto nunha situación de crise económica profunda, o orzamento da UDC baixou en 2012 a un nivel inferior ao de 2008, foi, tamén, o ano no que  Na Universidade difundiuse a Instrución 4/2012 da Xerencia, sobre a aplicación na nómina do persoal da UDC da supresión da paga extraordinaria do mes de decembro de 2012, establecida polo real-decreto lei 20/2012, do 13 de xullo.

A xestión interesada e irregular foi agromando e o mesmo reitor na sesión do Claustro do 13/12/2012 sinalaba: “En xuño coñecemos a apertura de dilixencias por parte do Tribunal de Contas de España contra os plans de xubilación voluntaria incentivada que, como o noso, foi aprobado ao abeiro da disposición vixésimo terceira da LOMLOU”. Na sesión do Claustro do 30/04/2013 o reitor, no seu informe, xa establece que “prohíbense as medidas para incentivar a xubilación voluntaria, que nos estaban dando bos resultados”. Posteriormente a noticia salta á prensa que publica a ilegalidade cometida. No PASquín fixemos o seguimento desta irregularidade e publicamos o Informe do Tribunal de Contas.

Non obstante temos que lembrar que para este fondo de xubilacións, posteriormente declaradas ilegais reserváronse, no orzamento do ano 2013, 1.136.952€. Insistimos en que a pesares de declararse ilegal, no orzamento do ano 2019 resérvanse aínda  394.403,85€ para afrontar estas xubilacións.

Ese mesmo ano, 2012, ademais dos recortes salariais - extra de decembro, salario en caso de IT-  o sr. Armesto, presenta unha proposta de Resolución de xornada, horario…  incluía o control horario exclusivamente para o PAS, proposta que tivo a resposta unitaria do Comité e Xunta de PAS. (Resolución de xornada. (10/12/2012) http://www.cutudc.com/pasquin/n165/ondenoslevan.html)

Mentres que isto ocorría no colectivo de PAS, a universidade abonaba nas nóminas (fíxoo durante meses) do PDI os importes dos complementos por sexenios de investigación, cargos de xestión, excelencia curricular, recoñecemento do labor docente ou investigador para os que a Xunta se negaba a transferir diñeiro.

No Claustro do día 13/12/2012, o reitor informaba: Os sexenios, compromiso verbal non reflectido en Convenio pagarase aínda que a Xunta se nega a realizar as transferencias. Onte, 12/12/12 chegouse a un principio de acordo coa Xunta, o ano vindeiro é posible que paguen os atrasos.

Ao respecto da Oferta de Emprego público (OEP) tamén temos que salientar unha clara diferencia no comportamento institucional ao respecto dos dous colectivos de traballador@s (PAS e PDI). Mentres que para o PDI o equipo de goberno apresúrase a aproveitar calquera posibilidade de ampliación de prazas, na sesión do Claustro Universitario na súa Memoria o reitor sinalou que se ben a taxa de reposición actualmente no 100%, os cambios normativos recollidos na Lei de Acompañamento dos Orzamentos Xerais do Estado de 2017 permitiron a ampliación da OEP de PDI a 43 prazas o que permitiu, segundo o sinalado polo reitor, cumprir os compromisos de estabilización de prazas. Mentres, aínda que nos Orzamentos Xerais do Estado 2018, Artigo 19. Punto 2, contémplase:

“As administracións públicas que no exercicio anterior cumprisen os obxectivos de estabilidade orzamentaria e débeda pública e a regra de gasto terán unha taxa de reposición do 100 por cento. Adicionalmente, poderán dispor dunha taxa do 8 por cento destinada a aqueles ámbitos ou sectores que requiran un reforzo de efectivos”

No caso do PAS, o reitor sinalou, na última reunión do Consello Social que “non hai diñeiro”

O tratamento de xeito desigual dos dous colectivos de traballador@s da universidade – PDI e PAS – é evidente e pon de manifesto o compoñente ideolóxico que sustenta as actuacións dos que ocupan e ocuparon os postos de maior representación institucional todos eles responsables, en maior ou menor medida, de actuacións que precarizaron a situación do colectivo máis feble, reproducindo, no noso microcosmos o que sucede na esfera de toda a sociedade (contratos tipo labora, contratos disfrazados de “colaboración social” que agochan unha verdadeira escravitude, desprofesionalizan a xestión introducindo fontaneiros (PDI) que exercen na práctica as xefaturas dos servizos, externalizando servizos...) son uns poucos exemplos do exercicio desta xente que con escaso ou nulo fundamento ético queren pasar por progres.