O 15M xa ten unha placa en Sol mentres catorce detidos esperan o seu xuízo

Un mosaico de sensibilidades deuse cita en Sol este
martes para rememorar o movemento que inaugurou un ciclo político que
parece volver aos seus inicios, a xulgar por unha de consígnalas
coreadas: “Nada que celebrar se hai detidos por loitar”.
Nunha cerimonia celebrada ás sete da tarde, o
Concello de Madrid fixou na Porta do Sol unha placa conmemorativa do
movemento nacido o 15 de maio do 2011. Quedou instalada no alto da
fachada do edificio de rúa Prezados, 10, que loce artigos deportivos do
Corte Inglés, debaixo do letreiro oficial de azulexos que sinala “Porta
do Sol”.
Na resolución que fundamenta o xesto, o Concello
proponse “recoñecer ao movemento 15M e a todas as persoas participantes
no mesmo”, que achegaron “o seu traballo e intelixencia colectiva en
favor da transformación desta sociedade e desta cidade”. A placa leva o
escudo da institución e o texto: “O pobo de Madrid, en recoñecemento ao
movemento 15M que tivo a súa orixe nesta Porta do Sol. Durmiamos,
espertamos”.
Piden fianzas por máis de 100.000 euros e 5 anos de prisión para os
detidos do 1-Ou en Madrid
Unhas 500 persoas participaron na cerimonia, nunha
Porta do Sol xa disposta para as festas de fin de ano, abarrotada de
turistas e dos habituais buscavidas de todo perfil. O —en termos
comparativos— pequeno conglomerado de persoas recortábase da multitude
polo perímetro definido polas luces das cámaras que tentaban a difícil
cobertura dun evento que non tivo un centro, senón varios. E, como tal,
diferentes relatos e motivacións para facerse presentes no evento.
Púidose ver aos concelleiros Jorge García Castaño,
Rita Maestre e Pablo Soto; ao exconcejal de Facenda Carlos Sánchez Mato;
aos deputados da Asemblea Pablo Padilla e Eduardo Fernández Rubiño; a
Íñigo Errejón; candidato de Podemos á Comunidade, así como asesores e
cargos políticos do Concello. Tamén estiveron algúns recoñecidos
“fundadores” do 15M, así como os Yayoflautas, a Orquestra Solfónica e a
Asemblea Popular de Lavapiés, entre outros colectivos. Os partidos
políticos tomaron o recado de non aparecer coas súas bandeiras, aínda
que fixeron acto de presenza a través de militantes particulares.

Non houbo un escenario central. Cámaras, fotógrafos
e reporteiros pululaban entre os grupos claramente diferenciados e
delimitados. Era manifesta unha compartimentación que ninguén parecía
pretender crebar. Cada un coa súa batalla ou o seu libreto particular,
incluído o do equipo do Concello, que tivo as súas leas coa Comunidade
de Madrid para poder instalar a placa. Os demais grupos departían sobre
a actual deriva política a partir das eleccións andaluzas, outros facían
balance do proceso que levou ás institucións ao pulso nado nas prazas.
Houbo quen se sumaron ao colectivo que coreaba consignas detrás dunha
pancarta en fondo branco “Liberdade Detidos. Piden 74 anos de prisión”,
en alusión ao xuízo que se iniciará en febreiro contra os
14 detidos nas inmediacións de Sol, cando eclosionou o movemento.

Conta atrás para o xuízo aos detidos a noite que comezou o 15M
No medio dese multiforme escenario destacáronse as
palabras do concelleiro Pablo Soto ante a prensa, quen expresou: “O 15M
saímos a rúa centos de miles de persoas dicindo que queriamos democracia
porque a solución a eses problemas era a democracia. Hoxe ese
diagnóstico é máis importante que nunca”. O concelleiro continuou a súa
intervención lembrando ás 14 persoas que iniciaron o movemento de
protesta, foron detidas e recibiron o apoio masivo en forma da acampada
do 15M. “Hoxe pídense 74 anos de cárcere para catorce detidos. Entre
todos e todas temos que conseguir o obxectivo de seguir democratizando o
país”, concluíu. Ás penas de prisión súmanselle multas por un total de
100.000 euros.
Tamén o concelleiro Jorge García Castaño e o
candidato á presidencia da Comunidade de Madrid, Íñigo Errejón fixeron
declaracións aos medios. Con todo, nin sequera neses momentos
se conseguiu centrar o evento en termos escenográficos, mentres as
palabras se sucedían, a escasos metros a Solfónica deixaba o seu recado
cunha selección musical que incluíu “Non nos representan”, “O entroido”
e os temas que abeberaron no imaxinario do movemento. E, en simultáneo,
o grupo que portaba a pancarta —pertencentes á Asemblea Popular de
Lavapiés do 15M— coreaba consígnalas: “Liberdade, liberdade, detidos por
loitar”. “Que non, que non nos representan”. “A loita está na rúa, non
no Concello”. Lemas que parecían evidenciar a emerxencia dun vector
crítico no mosaico de sensibilidades presentes.
“Se hoxe se trata de evocar ao 15M, a quen primeiro
temos que lembrar é a quen foron detidos e causa da primeira acampada,
que foi para apoialos e esixir a súa liberdade. É evidente que temos
que continuar facéndoo”, declarou o portavoz do grupo que protestaba,
quen aclarou ao Salto “estamos aquí pola nosa conta e para apoiar
a eses 14 compañeiros ante a inxustiza do seu procesamento, non para
avaliar o que desde as institucións ou outras instancias se fixo respecto
diso. Si, parécenos que toda persoa que considere que podería ser un dos
procesados, ten a responsabilidade e a obrigación moral de apoiar a esta
xente. E canta máis unitaria sexa esta vontade, mellor será para os
procesados”.
Ás 20.30, como para non deixar dúbidas de que o
acto xa non contaba con autorización, un coche da Policía Municipal
dirixiuse a marcha lenta cara ao centro do espazo. Recolléronse as
bandeiras e pancartas, mentres cada grupo decidía onde se irían “a tomar
as canas”. A pesar da aparente vocación unitaria, a sensación de asistir
á exhibición dun espello roto quedaba no ambiente. Sen poder atinar a
definir o evento como homenaxe, ou como epitafio.