A raíz do debate suscitado na última reunión realizada entre Xerencia e Xunta de Persoal na que defendemos que os procesos de estabilización deben estar rematados no ano 2020, en contra da interpretación da Xerencia que entende outra cousa, procedemos a revisar dun xeito máis pormenorizado o establecido na Lei de Orzamentos.

Nesta enésima lectura atopámonos co que parece un “esquecemento” do equipo de goberno da institución ao cumprir só en parte o establecido na Lei de Orzamentos, en concreto no seu Artigo 18, punto dous que sinala:

“Dous. No ano 2018, as retribucións do persoal ao servizo do sector público non poderán experimentar un incremento global superior ao 1,5 por cento respecto ás vixentes en 31 de decembro de 2017, en termos de homoxeneidade para os dous períodos da comparación, tanto polo que respecta a efectivos de persoal como á súa antigüidade.

Ademais do anterior, se o incremento do produto interior bruto (PIB) a prezos constantes en 2017 alcanza ou supera o 3,1 por cento, engadiríase, con efectos do 1 de xullo de 2018, outro 0,25 por cento de incremento salarial.

Para os efectos do disposto neste punto, no que a incremento do PIB se refire, considerarase a estimación avance do PIB de cada ano publicada polo Instituto Nacional de Estatística (INE).

Unha vez publicado o avance do PIB polo INE e logo de comunicación á Comisión de seguimento do Acordo para a mellora do emprego público e de condicións de traballo do 9 de marzo de 2018, mediante acordo do Consello de Ministros aprobarase, de ser o caso, a aplicación do incremento. Do citado acordo darase traslado ás comunidades autónomas, ás cidades autónomas e á Federación Española de Municipios e Provincias.

Ademais, poderase autorizar un incremento adicional do 0,2 por cento da masa salarial para, entre outras medidas, a implantación de plans ou proxectos de mellora da produtividade ou a eficiencia, a revisión de complementos específicos entre postos con funcións equiparables, a homologación de complementos de destino ou a achega a plans de pensións. Nas administracións e resto de entidades do sector público definido neste artigo en situación de superávit orzamentario no exercicio 2017, este incremento adicional poderá alcanzar o 0,3 por cento.”

A Universidade está a cumprir co incremento do 1,5% desde o  31 de decembro de 2017 e coa suba do 0,25% que se establece desde o 1 de xullo de 2018, pero, entendemos que é un simple despiste, esquécese do establecido no último parágrafo no que se sinala a posibilidade dun incremento adicional que, no caso da UDC, poderá alcanzar o 0,30%.

Como para lembrar estas cuestións estamos nós, vimos de dirixir un requirimento á Xerencia para que, de xeito inmediato, proceda á negociación coa Xunta de Persoal deste raquítico, aínda que importante incremento. Nesta situación de perda constante de poder adquisitivo –boa parte de culpa diso téñena os sindicatos que pactan incrementos económicos por debaixo da inflación e que se esquecen de reivindicar a devolución do que se nos expropiou durante os últimos anos- todo o que se poida conseguir benvido sexa.

Seguiremos informando.