Alex García, é un documentalista que desde 2013 vén publicando os seus traballos na canle Resistencia Films de youtube, que el mesmo creou. Durante 4 anos Alex alimentou a súa canle con vídeos documentais que retratan situacións de inxustiza, represaliadxs pola súa loita política e social, etc… O ano pasado Álex recibiu unha chamada da Audiencia Nacional na que o chamaban a declarar por ser acusado de “enaltecemento do terrorismo” polo contido dos seus vídeos.

Álex será xulgado no Tribunal herdeiro do TOP (Tribunal de Orde Pública), a Audiencia Nacional, os próximos días 12 e 13 de novembro e para el piden 2 anos e un día de prisión ademais de dez anos de inhabilitación e unha multa de 5.000 euros.

Alex explícanos a La Haine como comezou coa súa canle de youtube e o seu traballo audiovisual: “No 2013 decidín abrir unha canle en youtube coa intención de compartir o meu traballo audiovisual e reflectir a realidade que ía vendo ao meu arredor: nos centros sociais, os casos represivos que vía ao meu arredor. Sentía que non había medios que lle estivesen dando voz a toda esta realidade, cría que era necesario que quedara constancia diso e que a xente puidese acceder a esa información.”

 Segundo nos explíca o documentalista, foi co tempo que empezou a centrarse nun traballo máis enfocado ao documental: “Ao empezar coa canle nun principio subía cousas diversas, películas que non estaban en internet e que me parecía interesante que estivesen, entrevistas, videoclips, e co tempo funme centrando máis noutros aspectos como documentais”.

Pero Alex sorprendeuse cando o 25 de xullo do ano pasado recibiu unha chamada da Audiencia Nacional para dicirlle que se tiña que presentar a declarar dous días despois. Non lle indicaron os motivos, pero cando foi a recoller o sumario co seu avogado o día seguinte, puideron ver que nel se lle acusaba de que a súa canle de youtube facía enaltecemento do terrorismo desde as súas orixes”.

Álex lembra como se sentiu entón: “Nun principio estrañoume o da chamada, eu non tiña constancia que as notificacións para unha citación a declarar na Audiencia Nacional puidesen ser por teléfono, ademais de que eu non dei o meu número a ninguén para que me chamen ao meu teléfono persoal. Pero, polo feito de levar anos traballando sobre temas represivos, non era algo que me pillase de novo. Xa sabía a que me enfrontaba cando mostraba cousas que o estado non quere que se vexan ou daba voz a persoas que o estado quere silenciar, así que xa asumía que tarde ou cedo o estado podía ir a por min polos meus vídeos”.

A de Álex é unha acusación que máis que vídeos ou feitos concretos acusa a todo o contido da canle de ter desde a súa creación “unha clara intención de enaltecer o terrorismo”. “Para xustificar esta argumentación baséanse en 20 publicacións entre vídeos e posts nas redes sociais. Sinalan varios vídeos, entre eles Represión, unha arma de dobre fío, que quizais sexa o máis importante, onde entrevisto a distintos represaliados e a algúns avogados. O feito de que eu entrevistase a estas persoas eles considérano motivo de enaltecemento. Persoas como Juan Manuel Olarieta ou Pepita Seoane, aos que a policía de forma fraudulenta e manipuladora indica que son históricos militantes do GRAPO, cando estas persoas non teñen ningunha condena que os relacione con militancia no GRAPO”.

Alex relátanos que o seu avogado redactou unha queixa por este sumario fraudulento no que se baseaba a fiscalía para facer a acusación, pero a xuíza Carmen Lamela, que foi a que levo a instrución, dixo “que non era relevante”.

O 27 de xullo do ano pasado, dous días despois de recibir a chamada da Audiencia Nacional, Álex declaraba ante o xuíz Carmen Lamela, que foi a que levou a instrución do caso. Álex recibiu con sorpresa as preguntas da fiscalía, que non se centraban en feitos, senón nas súas ideas políticas: “O que máis me sorprendeu é que pensaba que me ían a preguntar sobre os vídeos da miña canle e o seu contido, pero a fiscalía non preguntou nada sobre os vídeos, todas as súas preguntas viraron arredor dos meus pensamentos, as miñas ideas e as miñas intencións. Por tanto, quedoume claro que polo que me xulgaban era polas miñas ideas, non me xulgaban porque eu fixese algo que puidese ser delituoso, o que querían era perseguir o meu pensamento e sacar nesa declaración cales eran as miñas ideas políticas".

O de Álex é un caso particular onde novamente se dá outra volta de torca á lexislación con tal de imputar a persoas disidentes co Réxime, xa que no seu caso non o xulgan, nin sequera polo que dixese el, senón por gravar testemuños cunha cámara e difundilos… Do mesmo xeito que o caso de Iraitz Salegi (xornalista de Topatu.info finalmente absolta) que tamén foi xulgada por gravar un acto político e difundilo no seu medio de comunicación. Álex valora así esta volta de torca represiva: “É un paso máis nesta campaña represiva que estamos a ver que cada día vai a máis. Neste caso non me están xulgando por opinar, porque eu non opino nos meus vídeos, senón que dou un espazo para que outras persoas opinen.” Preguntado sobre que cre que motiva á fiscalía a actuar así nos comenta: “Están a quitarse a careta e mostrando claramente que a persecución non é por un feito real, senón que o que están a perseguir é a disidencia, o pensamento crítico e a calquera persoa que pense diferente e queira denunciar as inxustizas que nos rodean”.

Nestes 5 anos desde que se creou a canle, o traballo de Álex foi evolucionando, e un dos eixos nos que máis se centrou é na denuncia da represión e a existencia de presxs políticxs no Estado español. “Durante moito tempo tratei moitos temas na canle, como a falta de dereitos, tema sindical, sanidade… pero sobre todo, gran parte do traballo centreino na denuncia da represión, porque creo que se queremos loitar por uns dereitos básicos e non loitamos contra a represión non temos nada que facer, porque o que buscan é impedir que loitemos polos nosos dereitos ou contra as inxustizas. Por iso tratei de reflectir todos os casos represivos que puiden, sobre todo os daquelas persoas que levan anos presas por loitar contra as inxustizas e que foron silenciadas, torturadas e asasinadas para impedir que esas persoas poidan loitar e tentar dobregar a súa resistencia” afirma Álex.

No escrito de acusación a fiscalía enumera distintas publicacións en Facebook que, ao seu xuízo, constitúen un delito de “enaltecemento”, a saber: un cartel explicando a situación da presa política Arantza Díaz Villar (naquel momento estaba encarcerada e gravemente enferma), poemas e cartas de presxs políticxs, etc...Que saibamos non existe ningunha lei que prohiba xs presxs polítcxs escribir poesía, e ,por suposto, ningunha que prohiba difundilos. Outra aberración xurídica é a seguinte, outra das publicacións denunciadas: “móstrase a fotografía dun cartel anunciando en idioma galego a presentación do documental de "Resistencia Films" titulado "Represión: Unha arma de dobre fío", o venres 17.10.14 no bar Faluya da rúa Orzan n° 75 da Coruña e na parte inferior do cartel obsérvase que o evento está organizado polo "Comité de Solidariedade cos Presos Políticos", movemento prol amnistía dos presos e presas revolucionarios de PCE(r)-G.R.A.P.O. en Galicia”, é dicir, non se lle xulga nin polas súas opinións, nin polo contido do vídeo. Non. Acúsano en base a quen organiza o pase do vídeo.

A documental "Represión, unha arma de dobre fío", un dos contidos nos que se basea a acusación

Pero a fiscalía céntrase no seu traballo en Youtube para proseguir: de novo atopámonos con poemas de presxs políticxs como o Camarada Areas, con vídeos denunciando a situación de presxs enfermxs ou unha homenaxe a un preso político morto en folga de fame. Pero tamén nos atopamos fragmentos de charlas do avogado Juan Manuel Olarieta, videoclips de Pablo Hasel, de Nyto, entrevistas a expresxs políticxs ou un vídeo crónica das V Xornadas pola Amnistía. Tamén se centran na documental “Represión, unha arma de dobre fío”… e así ata 12 vídeos da súa canle.

De cara ao xuízo, Álex e o seu avogado van centrar a defensa en desmontar as acusacións demostrando que o único que fai o cineasta é mostrar unha realidade. Pero Álex ten claro que “o xuízo é tan ambiguo que o que queremos deixar claro nel, é que se me está xulgando polas miñas ideas políticas e que a Audiencia Nacional é un tribunal político que persegue calquera opinión contraria á do réxime”.

O xuízo durará dous días e será xulgado pola xuíza Ángela Murillo. Durará tanto porque están citados a declarar varias das persoas ás que Álex entrevistou os seus vídeos. “Hai que remarcar que estas persoas non están procesadas, pero en cambio eu estouno por recoller as súas opinións. Por exemplo, o testemuño de Pepita Seoane é o mesmo testemuño que recolle o Mundo ou Televisión española Por que me levan a min a declarar e non aos do Mundo ou Televisión española? Hai algo máis detrás disto. Co tema de retweet, se retwitteas un comunicado de ETA lévante á Audiencia Nacional, pero se o comunicado o reproduce o Mundo non “ conclúe.

Para facer fronte a esta nova inxustiza e este novo ataque á liberdade de expresión e de creación artística (ou mellor dito, contra a liberdade ideolóxica), o mozo documentalista tivo o apoio dos movementos sociais e da súa contorna máis próxima, e cóntanos tamén que agora está a recibir o apoio do recentemente creado Movemento Antirepresivo de Madrid. Álex defíneo asi “É un espazo interesante que o que fai é unificar a loita contra todos os casos de represión que estamos a vivir e xerar solidariedade”.

Alex García expondo o seu caso no Parlamento Europeo o pasado mes de maio.

O mesmo día 12, cando comezará este novo xuízo da vergoña, teñen pensado convocar unha concentración fronte á Audiencia, e tamén están a preparar unha mostra de cinema contra a represión, onde distintos artistas audiovisuais exporán distintos vídeos curtos en denuncia da represión.

Álex é consciente de que a represión é algo que sempre estivo presente no Estado español, pero cre que nestes últimos anos incrementouse aínda máis: “O Estado español non deixou de practicar a represión desde que os fascistas gañaron a guerra, houbo uns anos en que a disidencia era menor e varias organizacións políticas adheríronse ao Réxime e deixaron de ser un problema para o estado, polo tanto simplemente se reprimía ás persoas que realmente representaban un problema para o estado. Pero a partir do 15M a disidencia e o sinalamento das inxustizas do estado empezou a ser moito máis masivo, moita máis xente empeza a loitar, manifestarse e organizarse contra o Estado, isto provoca que se xere unha maior represión cara a todos eses sectores”, explícanos.

En calquera caso a represión non conseguiu meterlle medo ao mozo, que nos explica así a que ao seu entender é a mellor maneira de loitar contra a represión: “A mellor forma de axudar, tanto á miña como a todxs xs represaliadxs, é a solidariedade e o apoio mutuo e a denuncia da súa situación. Pero tamén o é o non acovardarse e seguir loitando, porque é a única maneira de conquistar esas liberdades e eses dereitos que non temos. Coa represión o que o estado busca non é silenciar a unha persoa en concreto, non é silenciarme a min, non é silenciar a Pablo Hasel ou non é silenciarte a ti…senón que o que busca é silenciar á nosa xente, á nosa contorna, para que non siga o noso camiño baixo ameaza de terminar no cárcere. Así que sobre todo a loita máis importante contra a represión é seguir loitando e non acovardarse polo medo”.

Un novo xuízo político na Audiencia Nacional. Un novo mozo en risco de ser encarcerado polas súas ideas políticas. Un xuízo que confirma novamente que a liberdade de expresión non é que estea en perigo no Estado español, é que simple e sinxelamente: NON EXISTE.

Texto completo en: https://www.lahaine.org/fL8Q