Segundo escribe Santiago Lupe no dixital A Esquerda Diario  que 

"a  saída á luz do chat corporativo do Consello Xeral do Poder Xudicial (CGPJ) no que maxistrados de xulgados cataláns e doutras zonas do Estado despachábanse sen contención algunha, lembra moito ao grupo de whatsapp da policía local madrileña na que se vertían ameazas e insultos de todo tipo contra membros de "Ahora Madrid", activistas sociais ou inmigrantes. Cando as cloacas do Estado falan “off the record”, o tufo de Estado “made in” Franquismo bota “p'atrás”.

"Os maxistrados que así se pronuncian - continua argumentando Lupe- son parte dos “imparciais xuíces” que deben xulgar aos máis de 1.000 investigados por feitos relacionados co 1-Ou e o outono catalán de 2017. Os máis de 700 alcaldes imputados, os docentes acusados de adoutrinamento ou as decenas de activistas que participaron en cortes de estrada, concentracións contra a represión, colgado carteis ou aberto algunha web molesta, poden verse sentados diante dalgúns deles.

Anonymus, escribe Lupe,  fixo públicas ata o momento tres das identidades deses xuíces. Jose Carlos Martín, agora destinado en Asturias, Carlos Peinado Domínguez, xuíz en Xirona moi preocupado pola “gripe separatista” e Agustín Vigo Morancho. Este último merece especial atención. É nada menos que o presidente da sección 14 da Audiencia de Barcelona e o pasado mes de marzo absolveu  ao ultradereitista Jiménez Losantos do delito de atentado á honra por tratar de nazis aos participantes da Diada de 2012. Hoxe enténdese mellor a súa sentenza: el mesmo comparaba a actual situación en Catalunya co ascenso do nazismo en Alemaña no citado chat.

“O golpe de estado sáldase con vencedores e vencidos”. Esta é unha das sentenzas máis explícitas do espírito que reina na Xudicatura española. Definitivamente nin nos xulgados cataláns, nin aínda menos na Audiencia Nacional e o Tribunal Supremo, haberá xuízos coas mínimas garantías democráticas. E o que é seguro é que nesta ocasión o CGPJ non actuará coa celeridade e contundencia que fixo contra o xuíz Federico Vidal, que se atreveu a cuestionar as cargas policiais do 1-Ou e acabou multado e denunciado pola Fiscalía

"Nin sequera as Xudicaturas doutros países de Europa apoian o accionar do Poder Xudicial español. O cal non quita que se atravesasen crise de réxime como a do Estado español estes togados garantistas pareceríanse máis aos seus colegas ibéricos. Pero a día de hoxe nin a alemá, nin a sueca, nin a escocesa nin a belga apoian o xuízo por rebelión e sedición contra os dirixentes independentistas. Tampouco que un rapeiro teña que entrar en prisión por facer unha canción contra o Rei" .

Para Lupe, "o Poder Xudicial atópase realmente desatado. O goberno do PP, co apoio da Coroa, Cs e o PSOE, decidiron poñelo á fronte da “resolución” da crise catalá. Había que esmagar e vencer ao independentismo, e quen mellor que esa parte do Estado que non ten máis contrapeso que si mesma, é dicir ningún. O único que os pode chamar á orde sería un chamada desde Zarzuela. Pero dubido moito que lles dixese algo diferente que "a por eles”.

" Nos ombreiros da “caste” xudicial púxose a responsabilidade de imprimir unha actualización en clave autoritaria e centralizadora do Réxime do 78. Un rol outorgado que non é unha excepcionalidade ibérica. Vímolo e vemos noutras latitudes. Como o golpe contra Dilma en Brasil, que tivo o seu penúltimo episodio na prohibición ao pobo brasileiro de poder elixir o seu presidente por parte da Xudicatura coa proscripción de Lula ".

"Así pois Rajoy e Felipe VI non erraron na súa elección. Se hai unha “caste” do Estado conservadora e reaccionaria digna deste labor esta é a da toga. Emparentada por un e mil lazos con políticos, empresarios e altos mandos dos corpos de seguridade, paniaguada con caviar e Moët Chandon (o salario dos maxistrados dos altos tribunais pode chegar aos 150.000 ao ano) e que soubo manter perfectamente -só comparable á policía- os seus fíos de continuidade coa Xudicatura Franquista

"Hai  que lembrar, -continúa escribindo Lupe-,  que todos os xuíces da ditadura mantiveron o seu cargo na democracia e a maior parte foron promocionados. Os máis beneficiados foron os do Tribunal de Orde Pública, o encargado de ditar sentenzas contras obreiros, estudantes e militantes da oposición desde 1963. Moitos pasaron en bloque en 1977 a un tribunal de nova creación: a Audiencia Nacional.

Expresa Lupe no seu artigo que a pesar de que pasaron xa máis de 40 anos, a herdanza biolóxica aínda perdura. Por exemplo, o xuíz Ismael Moreno, que comezou a súa carreira como inspector da policía franquista ata dar o salto en 1985 á Audiencia Nacional. El foi o que recibiu o caso dos “Jordis” ata pasarllo á xuíza Lamela. Unha maxistrada máis xóven, pero non menos inspirada na etapa en que se forxou o seu compañeiro. Así o demostrou coa súa sentenza contra os mozos de Altsasu -condenados a prisión de entre 2 e 13 anos por unha pelexa de bar con dous gardas civís- ou cando quixo facer uso da lei penal da ditadura para conservar no seu xulgado as querelas de rebelión contra Puigdemont e o resto de consellers" .

"Este é o “pedigrí” da “caste” xudicial do Réxime do 78. Que os partidos do réxime o toleren e ata aplaudan, como fixo Cs saudando as mensaxes do chat nun dos seus arranques de pa' “facha eu!”, é natural. Os partidos independentistas sinalaron o evidente, que os xuízos do 1-Ou non teñen as mínimas garantías, e pediron a dimisión do presidente do Supremo e o CGPJ, Carlos Lesmes".

"Unidos Podemos non se atreveu a ir tan lonxe e limitáronse a pedir que o CGPJ abra un expediente de investigación. Unha leal e cortés petición en rolda de prensa que é aínda máis indolora que a petición dunha comisión de investigación parlamentaria sobre o caso Corinna que sabían non ía saír".

"Fronte a esta “caste” reaccionaria,  di Lupe, é necesario opoñer un programa democrático que expoña medidas elementais como o fin da elitista carreira xudicial, que a elección de xuíces sexa por sufraxio universal, que ningún poida cobrar máis que o salario medio dun traballador e que todos os xuízos sexan por medio de xurados populares", conclúe Santiago Lupe.

(*) SANTIAGO LUPE é un comentarista político do dixital "La izquierda Diario"

http://canarias-semanal.org/not/23593/-por-que-en-este-pais-nadie-osa-tocar-a-la-casta-judicial-franquista-/