A credibilidade da universidade como institución, xa historicamente moi comprometida por actuacións inapropiadas, inxustas e ilegais entre as que salienta a endogamia (práctica segundo a cal un grupo de individuos rexeita ou nega a incorporación de individuos alleos ao propio grupo). No ano 2014 educación calculaba que o 73% do persoal docente formábase no centro onde estaba contratado. Hai máis dunha década o diario El País publicaba un extenso artigo asinado polo biólogo Miguel Delibes de Castro e outros doce profesores e catedráticos de Universidade, no que, baixo o suxestivo título de “Uno de los nuestros…”, coincidente co dunha das máis afamadas películas do subxénero do cinema de mafiosos, facíase unha análise certeira e demoledora sobre as causas e as consecuencias da endogamia universitaria española.

Ese descrédito histórico increméntase agora polos escándalos destapados na Universidade Rey Juan Carlos, ao confirmarse o “regalo” de mestrados que, nunha sociedade pouco habituada ás dimisións, obrigaron a tomar esa determinación a unha presidenta de goberno autonómico, a unha ministra e está en capela o caso do presidente do partido político que até hai ben pouco gobernaba no Estado. Salientan os casos mediáticos pero a corrupción destapada, polo menos nesta universidade, estendese a outros sectores do alumnado catalogado como VIP.

Parte da defensa das persoas encausadas por estes procedementos xira arredor do argumento de que se limitaron a recoller un título outorgado pola universidade e que de existir algún procedemento ilegal a culpa é da institución que proporciona a titulación. Non obstante a escusa sinalada, a presión social obrigoulles a presentar a dimisión.

Do que transcende publicamente dedúcese que, nesta universidade, confluía un grupo de docentes presto a tratar a determinada esfera do alumnado dun xeito ilegal, cunha actuación institucional, igual de irregular, como así se detrae das informacións que sinalan matrículas imposibles de realizar atendendo á legalidade, cambios de notas, a custodia da documentación...

Mentres que na órbita política preséntanse dimisións, hai polo tanto consecuencias, na universitaria tal parece que non pasa nada. Na Universidade Rey Juan Carlos, xa desacreditada polas acusacións de plaxio realizadas contra o que foi reitor Fernando Suárez, de momento sen consecuencias, caso pechado sen resolver, polo seu sucesor e actual reitor, semella que os casos de corrupción que se destaparon seguirán o mesmo camiño.

A Universidad Rey Juan Carlos e a institución universitaria en xeral póñense de perfil e todo da a entender que nin haberá investigación nin haberá consecuencias.

Na reunión do Consello de Goberno do 26/04/2018 ao coñecerse o caso do mestrado de Cifuentes reclamamos unha acción contundente da CRUE porque “A universidade pública, neste proceso xa perdeu credibilidade, queda agora por dilucidar como se sae deste asunto. Se non se actúa con esa contundencia que se require o dano aínda pode ser maior.” A parálise constatada do órgano que aglutina aos reitores da universidades españolas prexudica, como sinalamos, a credibilidade de todas as universidades. Na vindeira reunión do Consello de Goberno reclamaremos que na vindeira reunión da CRUE a Universidade da Coruña propoña o inicio dunha exhaustiva investigación sobre os procedementos seguidos na URJC e a adopción das medidas a que houbera lugar.