• Número 394
  • 14 de maio de 2018

Loita de clases

O "¡QUE SE JODAN LOS PENSIONISTAS!", e o lexitimado "odio de clase" dos de arriba

As fobias da Secretaria de Estado de Comunicación, Carmen Martínez de Castro

Ás veces, as oportunidades que se presentan para coñecer os auténticos sentimentos de quen nos goberna son escasas. Pero cando o odio e o desprezo  cara a "ós de abaixo" non atopa barreiras de contención e hai nas proximidades  unha cámara que capte para a posteridade eses momentos veraces, auténticos, o "odio de clase" queda perfectamente retratado. Un odio, por certo, que para  as clases altas está lexitimado, pero que para os outros, para "os odiados", perséguese ata o punto de promulgar leis moi estritas que impiden que poida ser expresado.

A verdade é que aos representantes institucionais do Partido Popular adoitan sufrir a miúdo este tipo de iracundos "arranques".&  Iso  debe responder ao que se chama  o "orgullo de clase". Como o daqueloutra deputada valenciana do mesmo partido que, referíndose aos parados, exclamou en pleno Congreso: "¡que se jodan!"

Agora foi a mismísima Secretaria de Estado de Comunicación, Carmen Martínez de Castro, a que respondendo ao que lle pedía o seu corpo e a clase social  á que pertence - ou representa, que vén ser máis ou menos  o mesmo - vomitou a súa repugnancia cara aos pensionistas alacantinos que se manifestaban, apupando a presenza do presidente  Rajoy, gruñindo entre dentes:

"¡Entran ganas de hacerles un corte de mangas de cojones y decirles 'os jodeis!'". 

Tivo mala sorte a señora Secretaria de Estado. Nas súas proximidades había unha cámara de 12TV que captou que é o que esta dama sente en realidade cara a quen ten a inaceptable ousadía plebea de reclamar  as pensións que corresponden a unha  longa vida de traballo.

As plataformas de pensionistas reclamaron automaticamente  a súa dimisión. Non estou de acordo. É un topicazo que na España francocrática se chegou a converter nun obrigado requisito para mitigar desa maneira a rabia que provocan feitos como este . A Secretaria de Estado para a Comunicación non fixo outra cousa que expresarse diafanamente, como lle pedían as súas negrísimas entrañas. E, ademais, se dimitise… de que serviría? Alguén pensa que o que a substitúa non ía albergar  os mesmos sentimentos clasistas que ela? Realmente alguén o cre? Se fose así, non podería ser por outra razón que porque non se entendeu  que o que empuxou  a esa señora a expresarse como o fixo foi a súa "arrogancia de clase". E para acabar con esa soberbia clasista  ao que hai que proceder é a acabar  coa clase mesma.

VÍDEO

Canarias Semanal