Estes delitos poden levar penas de ata 6 anos de prisión e a perda do seu antigo posto de técnico superior administrativo na Xerencia da Universidade Complutense de Madrid, o cal xa solicitara este xoves pasado e do que xa recibía soldo.

Dado que renunciou á acta de deputada da Asemblea da Comunidade de Madrid o pasado 8 de Maio, é precisamente o seu posto como funcionaria o que máis queda no aire. Por agora, a Universidade Complutense de Madrid non se pronunciou, e é que, legalmente, hai que esperar a unha hipotética condena para inhabilitala.

Con todo, o reingreso de Cifuentes á súa vida laboral previa á súa carreira política non deixa de estar manchado pola polémica. Ocorre no medio da tempestade mediática provocada polo seu fraudulento mestrado polo que se lle imputa, que puxo ás universidades públicas no punto de mira. Xa non só a Universidade Rey Juan Carlos se viu empapada polo escándalo. O reitor da Universidade Complutense, Carlos Andradas, así como o reitor da Universidade Autónoma de Madrid, Rafael Garesse, esixiron rapidamente responsabilidades respecto diso, temendo o efecto que a polémica podía carrexar ao crédito das institucións.

Este temor non parece demasiado profundo como para esquecer a quen se debe a universidade. A reincorporación de Cifuentes na Complutense podería pasar por un trámite normal se non se puxera en cuestión a honestidade da expresidenta e, o que é peor, das institucións. O nepotismo non xorde da vontade do privilexiado, senón da institución que tolera que iso ocorra. No caso do mestrado, xa foron imputados os membros do tribunal, e a profesora que modificou as notas fíxoo baixo presión do reitor e ameaza dunha asesora do Goberno de Cifuentes. No caso da Complutense, aínda que non transcendese o asunto, tampouco hai ningunha normalidade, tal e como insistiu a universidade.

Non falamos da falta de moralidade de ostentar un cargo político mediante enganos respecto dun documento. Senón que, ademais, o presidente do tribunal que aprobou as súas oposicións para técnico superior no ano 2001 é un dos seus mellores amigos, Dionisio Ramos, tamén alumno do mestrado da URJC e implicado no Tamayazo e na Gürtel. Outros membros do tribunal de oposicións foron José Francisco Otero, a quen a expresidenta nomeou xerente do Boletín Oficial da Comunidad de Madrid, e Reinolfo Ortiz Gómez, empresario vinculado a Francisco Correa. A súa reincorporación non podería ser, polo tanto, menos que sospeitosa, non por si mesma, senón en tanto que o cargo que ocupase Cifuentes na xerencia parece máis froito de amiguismo que outra cousa, o que sumaría para a acusación de suborno en caso de destaparse esta irregularidade. Algo cheira a podrecido na Complutense, e non son os cadáveres de Medicina.

A este respecto, a universidade non fixo ningunha declaración, máis aló de remarcar que é un proceso de incorporación habitual. A este silencio súmase Podemos, que lonxe de facer unha crítica ás castes universitarias das cales saíron os seus dirixentes, prefiren falar da renovación das institucións e centrar a súa atención no polémico caso do mestrado, ignorando por completo o carácter orgánico que teñen estes tratos de favor e o feito de que o éxito da presidenta débese a unha práctica común e habitual nas universidade públicas, e non é un caso illado. Non é máis que a lóxica consecuencia dunha universidade herdeira da xestión franquista e corrompida polos intereses dos empresarios e os políticos que os asisten.

Izquierdadiario

A Universidade Complutense asigna a Cifuentes un posto de forma provisional na Xerencia do Reitoría