Ditou sentenza en voz alta e ao termo do xuízo, acto moi pouco frecuente, asegurando que a versión policial “responde moi pouco ao ocorrido” segundo a probas gráficas onde “se ve a axentes da policía dando patadas”, non aos acusados, remarcando o seu dereito para solicitar accións legais contra os axentes por falso testemuño

Esta mañá tivo lugar o xuízo contra os manifestantes agredidos o 2 de febreiro de 2014 durante a convención nacional do Partido Popular en Valladolid, acusados de lesións e atentado á autoridade, segundo a versión policial. O xuíz, ditando sentenza ‘in’ voce ao final da vista, non se cre a versión da Policía, asegurando que “responde moi pouco ao ocorrido” segundo os vídeos exhibidos ao comezo do xuízo onde “se ve a axentes da policía dando patadas” aos manifestantes e non ao revés. Desta forma quedaron absoltos os tres acusados presentes, o cuarto deles non se presentou nos xulgados, remarcando o seu dereito para solicitar accións legais contra os axentes por falso testemuño.

JH, un dos absoltos, descargouse con bágoas nos ollos durante o xuízo cando se lle permitiu intervir antes de ditarse sentenza, lamentando: “Con 61 anos fun famoso nos medios de comunicación grazas a este señor que me tiña fichadísimo”, en referencia ao policía que o agrediu en 2014 e testificou hoxe como testemuña por videoconferencia. “Cando a un lle pisan a dignidade e o agriden… iso xa é o último”, concluíu coa voz entrecortada. A situación repetiuse, esta vez con máis rabia que emoción, agradecendo o apoio e celebrando a sentenza xunto ás decenas de persoas que se concentraron fronte aos xulgados desde as 9 da mañá.

Ás 9:15 da mañá estaba fixado o xuízo polos delitos de atentado “e falta de lesións”, segundo rezaba o cartel da sala sexta do penal de Valladolid. Acusábase a catro persoas, aínda que unha delas non compareceu, detidas ou identificadas durante a concentración do 2F de 2014 fronte ao restaurante La Parrilla de San Lorenzo, en cuxo interior se atopaban xantando os dirixentes do Partido Popular.

Segundo a versión dos acusados, a case decena de vídeos visionados no xuízo como probas e as testemuñas das defensas, a actuación policial foi violenta e desmesurada, sen que os axentes requirisen identificación algunha nin solicitasen a súa disolución antes de reducilos e dispersalos a golpes: “O primeiro sinal que tivemos deles é a violencia”, declarou J. V., un dos acusados. O relato de todos eles coincidiu asegurando que, tras a manifestación que finalizou na Praza Maior, dirixíronse por rúas peonís, nun “ambiente festivo” e gritando consignas contra a corrupción do Partido Popular como “os vosos sobre son os nosos recortes”, ata a rúa San Lorenzo, onde xa se atopaba unha furgoneta da Policía Nacional cortando o tráfico da rúa.

As versións dos policías que declararon esta mañá difiren dos acusados, as testemuñas da defensa e os vídeos, chegando a asegurar que os manifestantes tiñan a intención de entrar ao restaurante e foron impedilo. Mesmo, a axente con identificativo 73633, de forma insistente durante a súa declaración, asegurou que os concentrados “exerceron moita violencia”, aludindo á “agresividade da manifestación”, sinalando que esta se produciu en forma de berros, “molestias á xente da rúa e empuxóns” supostamente para entrar no restaurante, ao que respondeu o propio xuíz indicándolle que “a agresividade é algo moi subxectivo”, negando tanto os acusados como as súas testemuñas que quixesen acceder ao local.

J. H. explicou que “non houbo ningunha conversación (…) todo o seu empeño era quitar a pancarta”, remarcando como por baixo desta os axentes comezaron a propinar patadas. Narrou como o axente 72339 asestoulle varios golpes tirándoo ao chan, dirixíndose a el para dicirlle “hoxe vaste a decatar”, arroxándoo á furgoneta, sufrindo entre outros impactos un porrazo nos testículos. O policía, na súa declaración posterior, ademais de recoñecer que coñecía ao acusado doutros “problemas que houbera por Valladolid”, asegurou que “houbo que utilizar algo de forza para movelo” e que “axudeille a que me acompañase ao coche”.

J. H. negou insultar ou increpar ao axente, nin agredilo dándolle un pisotón, polo que estaba acusado, situación canto menos pintoresca ao ser o manifestante un xubilado de baixa estatura e o axente medir arredor de 1,90 de alto. Ao finalizar a declaración do axente 72339 e o seu relato dos feitos, o xuíz lembroulle que estaba baixo xuramento e que os vídeos “demostran todo o contrario” ao que acababa de asegurar.

O segundo dos acusados, L. M. H., lembrou como acudiu á manifestación acompañado da súa nai, que declarou posteriormente como testemuña, e que mentres atendía a unha das agredidas pola policía que estaba tendida no chan e que foi trasladada posteriormente ao hospital, a vítima sinalou á “loura” como autora da devandita agresión, polo que o procesado requiriu aos policías a identificación desta axente ao que responderon reducíndoo, danándolle os ombreiros.

O protagonista destes actos, con identificativo 77759, declarou a continuación que o acusado, ademais de proferir insultos e ameazas á dita axente, negouse a identificarse, versión posteriormente contradita polo testemuño da nai que foi a que facilitou aos policías, a petición do seu fillo, tanto o seu nome completo como a súa dirección no momento de ser requirida.

J. V., o terceiro dos absoltos esta mañá, relatou como a Policía “en 5 segundos” púxose diante da pancarta e comezou a carga, momento en que lle arrincaron o pano palestino que vestía. Segundo a súa narración, tentou recuperalo cando “me agarraron, leváronme a un lugar apartado e tiráronme ao chan”. Alí foi detido e, segundo indicou, non lle pediron identificarse ata chegar a comisaria, contradicindo unha vez máis o argumento dos axentes que aseguraban que os manifestantes se negaron a identificarse.

Negou tamén tratar de dar unha patada, sen éxito, ao axente 92830, polo que estaba acusado. Segundo a versión do devandito policía, o procesado estaba a tentar impedir unha detención e “tentou lanzarme un golpe”. O axente 92830, que era o xefe do grupo da UIP que actuou, sendo preguntado por un dos avogados da defensa, asegurou que “en absoluto” recibiron instrucións directas do delegado do Goberno e que “se tenta identificar os asistentes” porque “non era unha manifestación comunicada”.

O xuíz, á vista dos vídeos, as declaracións dos acusados, os axentes e parte das testemuñas da defensa, asegurou que xa tiña formada a súa opinión polo que, co beneplácito da fiscalía e as defensas, decidiu que era “innecesaria” a declaración do resto que esperaban na porta da sala. O fiscal expuxo nas súas conclusións que non formulaba acusacións contra L. M. H. e J. H. ante a “falta absoluta de probas” e que “os feitos non se produciron no sentido do escrito inicial de acusación”, quedando automaticamente absoltos. Non así contra J. V., dando por certo que lanzou unha patada ao xefe operativo e que tratou de obstaculizar unha detención.

Con todo, o xuíz nunha inusual sentenza ‘in’ voce xusto ao termo do xuízo, absolveu tamén a este último xa que “a declaración do axente non se axusta á realidade”, confundíndose de acusado durante a videoconferencia, ademais de asegurar que “dificilmente puido interromper” unha detención en solitario. Asegurou que a versión policial “responde moi pouco ao ocorrido” segundo os vídeos exhibidos ao comezo do xuízo onde “se ve a axentes da policía dando patadas” aos manifestantes e non ao revés. Por todo isto, lembrou aos acusados que teñen dereito a solicitar accións contra os axentes por falso testemuño. Engadiu tamén que “quen estaba interrompendo o tráfico era o furgón policial”, desmontando así outro dos argumentos para disolver a concentración mediante a brutal carga policial do 2F.

A asemblea de apoio aos procesados do 2F que hoxe estivo presente ás portas dos xulgados onde se celebrou o xuízo, mañá venres 20, convocan unha manifestación que partirá da Praza de Fonte Dourada ás 19 horas.

http://ultimocero.com/destacada/2018/04/19/xuíz-non-se-cre-a-version-a-policia-absolve-in-voce-os-acusados-do-2f-valladolid/