O xuíz non se cre a versión da policía e absolve "in" voce aos acusados do 2F en Valladolid

Ditou sentenza en voz alta e ao termo do
xuízo, acto moi pouco frecuente, asegurando que a versión policial
“responde moi pouco ao ocorrido” segundo a probas gráficas onde “se ve a
axentes da policía dando patadas”, non aos acusados, remarcando o seu
dereito para solicitar accións legais contra os axentes por falso
testemuño
Esta mañá tivo lugar o xuízo contra os
manifestantes agredidos o 2 de febreiro de 2014 durante a convención
nacional do Partido Popular en Valladolid, acusados de lesións e
atentado á autoridade, segundo a versión policial. O xuíz, ditando
sentenza ‘in’ voce ao final da vista, non se cre a versión da Policía,
asegurando que “responde moi pouco ao ocorrido” segundo os vídeos
exhibidos ao comezo do xuízo onde “se ve a axentes da policía dando
patadas” aos manifestantes e non ao revés. Desta forma quedaron absoltos
os tres acusados presentes, o cuarto deles non se presentou nos
xulgados, remarcando o seu dereito para solicitar accións legais contra
os axentes por falso testemuño.
JH, un dos absoltos, descargouse con bágoas nos
ollos durante o xuízo cando se lle permitiu intervir antes de ditarse
sentenza, lamentando: “Con 61 anos fun famoso nos medios de comunicación
grazas a este señor que me tiña fichadísimo”, en referencia ao policía
que o agrediu en 2014 e testificou hoxe como testemuña por
videoconferencia. “Cando a un lle pisan a dignidade e o
agriden… iso xa é o último”, concluíu coa voz
entrecortada. A situación repetiuse, esta vez con máis rabia que
emoción, agradecendo o apoio e celebrando a sentenza xunto ás decenas de
persoas que se concentraron fronte aos xulgados desde as 9 da mañá.
Ás 9:15 da mañá estaba fixado o xuízo polos delitos
de atentado “e falta de lesións”, segundo rezaba o cartel da sala sexta
do penal de Valladolid. Acusábase a catro persoas, aínda que unha delas
non compareceu, detidas ou identificadas durante a concentración do 2F
de 2014 fronte ao restaurante La Parrilla de San Lorenzo, en cuxo
interior se atopaban xantando os dirixentes do Partido Popular.
Segundo a versión dos acusados, a case
decena de vídeos visionados no xuízo como probas e as testemuñas das
defensas, a actuación policial foi violenta e desmesurada, sen que os
axentes requirisen identificación algunha nin solicitasen a súa
disolución antes de reducilos e dispersalos a golpes: “O
primeiro sinal que tivemos deles é a violencia”, declarou J. V., un dos
acusados. O relato de todos eles coincidiu asegurando que, tras a
manifestación que finalizou na Praza Maior, dirixíronse por rúas peonís,
nun “ambiente festivo” e gritando consignas contra a corrupción do
Partido Popular como “os vosos sobre son os nosos recortes”, ata a rúa
San Lorenzo, onde xa se atopaba unha furgoneta da Policía Nacional
cortando o tráfico da rúa.
As versións dos policías que declararon
esta mañá difiren dos acusados, as testemuñas da defensa e os vídeos,
chegando a asegurar que os manifestantes tiñan a intención de entrar ao
restaurante e foron impedilo. Mesmo, a axente con
identificativo 73633, de forma insistente durante a súa declaración,
asegurou que os concentrados “exerceron moita violencia”, aludindo á
“agresividade da manifestación”, sinalando que esta se produciu en forma
de berros, “molestias á xente da rúa e empuxóns” supostamente para
entrar no restaurante, ao que respondeu o propio xuíz indicándolle que
“a agresividade é algo moi subxectivo”, negando tanto os acusados como
as súas testemuñas que quixesen acceder ao local.
J. H. explicou que “non houbo ningunha conversación
(…) todo o seu empeño era quitar a pancarta”, remarcando como por
baixo desta os axentes comezaron a propinar patadas. Narrou
como o axente 72339 asestoulle varios golpes tirándoo ao chan,
dirixíndose a el para dicirlle “hoxe vaste a decatar”, arroxándoo á
furgoneta, sufrindo entre outros impactos un porrazo nos testículos. O
policía, na súa declaración posterior, ademais de recoñecer que coñecía
ao acusado doutros “problemas que houbera por Valladolid”, asegurou que
“houbo que utilizar algo de forza para movelo” e que “axudeille a que me
acompañase ao coche”.
J. H. negou insultar ou increpar ao axente, nin
agredilo dándolle un pisotón, polo que estaba acusado, situación canto
menos pintoresca ao ser o manifestante un xubilado de baixa
estatura e o axente medir arredor de 1,90 de alto. Ao finalizar
a declaración do axente 72339 e o seu relato dos feitos, o
xuíz lembroulle que estaba baixo xuramento e que os vídeos “demostran
todo o contrario” ao que acababa de asegurar.
O segundo dos acusados, L. M. H., lembrou como
acudiu á manifestación acompañado da súa nai, que declarou
posteriormente como testemuña, e que mentres atendía a unha das
agredidas pola policía que estaba tendida no chan e que foi trasladada
posteriormente ao hospital, a vítima sinalou á “loura” como
autora da devandita agresión, polo que o procesado requiriu aos
policías a identificación desta axente ao que responderon reducíndoo,
danándolle os ombreiros.
O protagonista destes actos, con identificativo
77759, declarou a continuación que o acusado, ademais de proferir
insultos e ameazas á dita axente, negouse a identificarse, versión
posteriormente contradita polo testemuño da nai que foi a que facilitou
aos policías, a petición do seu fillo, tanto o seu nome completo como a
súa dirección no momento de ser requirida.
J. V., o terceiro dos absoltos esta mañá, relatou
como a Policía “en 5 segundos” púxose diante da pancarta e
comezou a carga, momento en que lle arrincaron o pano palestino
que vestía. Segundo a súa narración, tentou recuperalo cando “me
agarraron, leváronme a un lugar apartado e tiráronme ao chan”. Alí foi
detido e, segundo indicou, non lle pediron identificarse ata chegar a
comisaria, contradicindo unha vez máis o argumento dos axentes que
aseguraban que os manifestantes se negaron a identificarse.
Negou tamén tratar de dar unha patada, sen éxito,
ao axente 92830, polo que estaba acusado. Segundo a versión do devandito
policía, o procesado estaba a tentar impedir unha detención e “tentou
lanzarme un golpe”. O axente 92830, que era o xefe do grupo da
UIP que actuou, sendo preguntado por un dos avogados da defensa,
asegurou que “en absoluto” recibiron instrucións directas do delegado do
Goberno e que “se tenta identificar os asistentes” porque “non
era unha manifestación comunicada”.
O xuíz, á vista dos vídeos, as declaracións
dos acusados, os axentes e parte das testemuñas da defensa, asegurou que
xa tiña formada a súa opinión polo que, co beneplácito da fiscalía e as
defensas, decidiu que era “innecesaria” a declaración do resto que
esperaban na porta da sala. O fiscal expuxo nas súas
conclusións que non formulaba acusacións contra L. M. H. e J. H. ante a “falta
absoluta de probas” e que “os feitos non
se produciron no sentido do escrito inicial de acusación”,
quedando automaticamente absoltos. Non así contra J. V., dando por certo
que lanzou unha patada ao xefe operativo e que tratou de obstaculizar
unha detención.
Con todo, o xuíz nunha inusual sentenza
‘in’ voce xusto ao termo do xuízo, absolveu tamén a este último xa que
“a declaración do axente non se axusta á realidade”, confundíndose de
acusado durante a videoconferencia, ademais de asegurar que
“dificilmente puido interromper” unha detención en solitario. Asegurou
que a versión policial “responde moi pouco ao ocorrido” segundo os
vídeos exhibidos ao comezo do xuízo onde “se ve a axentes da policía
dando patadas” aos manifestantes e non ao revés. Por todo isto, lembrou
aos acusados que teñen dereito a solicitar accións contra os axentes por
falso testemuño. Engadiu tamén que “quen estaba interrompendo o tráfico
era o furgón policial”, desmontando así outro dos argumentos para
disolver a concentración mediante a brutal carga policial do 2F.
A asemblea de apoio aos procesados do 2F que
hoxe estivo presente ás portas dos xulgados onde se celebrou o xuízo,
mañá venres 20, convocan unha manifestación que partirá da Praza de
Fonte Dourada ás 19 horas.