Unha marea humana pide xustiza para os mozos de Altsasu: "Non son terroristas"

Bel Pozueta perdeu a conta das mobilizacións nas
que estivo durante os últimos 18 meses, pero hai algo que non cambia:
ese nó na garganta que aparece ante cada xesto, cada abrazo, cada
palabra de apoio. Este sábado, as mostras de afecto e respaldo
multiplicáronse por decenas de miles, tantas como as persoas que
alagaron as rúas de Iruña para dicir ben claro que nin o fillo de Bel
nin outros sete rapaces de Altsasu son terroristas.
A xigantesca manifestación que paralizou a capital
navarra foi a última gran mostra de solidariedade e denuncia antes do
xuízo que arrincará este luns na Audiencia Nacional contra ese grupo de
mozos, sobre quen pesa peticións de condena que suman ata 375 anos de
cárcere. Todo pola pelexa de bar que se produciu ás cinco da mañá do
pasado 15 de outubro de 2016 nun bar de Altsasu e na que se viron
involucrados dous gardas civís de paisano coas súas parellas.
A liorta nocturna acabou nos tribunais de Madrid,
onde a xuíza Carmen Lamela –quen a tivo ao seu cargo a instrución do
caso- compartiu a tese de COVITE (Colectivo de Vítimas do Terrorismo do
País Vasco, acudido como acusación popular) e procesou aos oito mozos de
Altsasu por delitos de carácter terrorista. Tres deles, incluíndo ao
fillo de Bel, levan máis de 500 días en prisión.
A poucas horas de que as nais e pais dos acusados
partan cara a Madrid, as rúas de Pamplona foron escenario da maior
manifestación que se lembre na historia de Navarra: decenas de miles de
persoas abarrotaron o centro desta cidade para apoiar aos imputados e os
seus familiares. A mobilización contou co respaldo do goberno que lidera
Uxue Barkos e do Parlamento foral, onde os catro partidos que ostentan a
maioría –Geroa Bai, EH Bildu, Podemos e Esquerda-Ezkerra- propiciaron
esta semana unha resolución de apoio ao acto.
“O que podiamos facer xa está feito: agora
haberá que ver que sorte nos espera en Madrid”, reflexionaba
Koldo Arnanz. O seu fillo Oihan é un dos tres mozos que acumula medio
milleiro de días e noites no cárcere. O fiscal da Audiencia Nacional
José Perals pide para el a pena máis alta de todas: 62 anos e medio de
prisión. “Oihan está a levalo bastante ben, dentro do que cabe. Quere
que estes días pasen canto antes, aínda que logo virá outra fase de
tensión: a espera da sentenza”, sinalou Arnanz.
“Mantémonos grazas a isto”
Este sábado, os pais dos rapaces de Altsasu
avanzaban entre a xente como podían. Foron moitos, moitísimos, os que se
achegaron para darlles ánimo. “Se durante todo este tempo
conseguimos manternos en pé, é precisamente grazas a isto”,
comentou Bel a Público . O seu fillo Adur Martínez de Alda, de 23 anos,
está na prisión de Aranxuez, a case 500 quilómetros de Altsasu. O fiscal
pide para el unha condena de cincuenta anos.
Nese contexto, a manifestación deste sábado deixou
imaxes que resultarán difíciles de borrar en Navarra. O ambiente de rúas
desbordadas e tráfico completamente paralizado non só se notou a partir
das 17.30, hora prevista para o pistoletazo de saída, senón que se fixo
patente desde bastante antes. De feito, este sábado desprazáronse ata
Iruña vehículos especialmente contratados para a ocasión desde distintos
puntos do País Vasco. Tamén chegaron manifestantes desde Madrid ou
Barcelona, entre outras cidades.
“Esta manifestación vai marcar un
fito na historia de Navarra”, dicía Igone Goikoetxea, nai de Jokin
Unamuno, outro dos mozos que segue en prisión. “Que alá onde faga falta
vexan que aquí hai unha sociedade diversa mobilizada, e
que existe moitísima xente que non está para nada de acordo co que están
a expor”, apuntaba esta muller a Público. Víaselle emocionada, cansa e
con medo. “Son sentimentos atopados”, resumiu.
Ese cóctel de sensacións e pensamentos impregnou o
case tres quilómetros que separan aos cinemas Golem da Praza do Castelo,
puntos de saída e chegada da xigantesca mobilización. Ao longo do
percorrido houbo permanentes mostras de apoio cara aos imputados e os
seus familiares. Tampouco faltaron as bágoas, os abrazos e os xestos de
complicidade. O lema omnipresente era claro, curto e sinxelo: Os oito de
Altsasu non son terroristas.
Pouco despois das 17.30, as miles de persoas que
agardaban a saída da manifestación empezaron a gritar
"Altsasukoak askatu" ("os de Altsasu, libres"), mentres
aplaudían a rabiar. Os pais dos mozos acusados non aguantaron as bágoas.
"Isto non é terrorismo", gritaron aínda máis forte desde os costados da
Avenida Baiona. A escena repetiuse en varias oportunidades ao longo do
traxecto. Os berros retumbaron con máis forza aínda cando a mobilización
pasou fronte á Delegación de Goberno, custodiada por un cordón de
policías nacionais con escudos e lanza pelotas.
"Xustiza e proporcionalidade"
Ao chegar á Praza do Castelo, as nais e pais deron
a coñecer un manifesto que volvía incidir nos reclamos de
proporcionalidade e xustiza, exactamente o mesmo que veñen pedindo desde
aquel 15 de outubro de 2016, cando unha pelexa de bar empezou a
converterse nun caso de terrorismo. "A esaxeración, a distorsión, a
desproporción é tanta que moito nos tememos que por un delito ou por
outro ás nosas fillas e fillos se lles impóñan longas penas de cárcere
que non se correspondan coa gravidade dos feitos", dixeron desde o
escenario. "Enfrontámonos a un xuízo nun tribunal excepcional, afastado
da realidade navarra, onde non se compren as garantías mínimas para un
xuízo xusto", agregaron.
En tal sentido, remarcaron que "están en
xogo dereitos e principios democráticos, como a presunción de
inocencia, o dereito ao xuíz natural, o uso non extensivo da lei, o
principio de proporcionalidade ou o dereito á defensa e a un xuízo
imparcial".
Pola súa banda, a plataforma denunciou "un claro
ánimo de vinganza e castigo" contra os mozos imputados, á vez que
lamentaron "o papel desenvolvido por certos medios de comunicación,
convertidos en voceiros e coartada desta aberración". "Vímonos na
televisión, en cámaras ocultas e enchendo páxinas amarelas co único
obxectivo de alimentar esta montaxe, de mostrarnos como o demo,
declarando que eramos un pobo enfrontado en que case non se podía nin
respirar -afirmaron-. Quixeron facer da mentira unha versión
incuestionable". "Fronte a isto, hoxe, aquí, desde a Praza do Castelo de
Iruñea, queremos trasladar unha mensaxe: non tragamos, non
baixamos a cabeza, non aceptamos a inxustiza", subliñaron. Así
mesmo, chamaron a realizar concentracións ante o maior número de
concellos posibles os días 19 e 26 de abril.
A hora do xuízo
Tras a impresionante mobilización chegará a hora de
preparar as maletas. Os cinco acusados que permanecen en liberdade
condicional e os seus familiares –tanto deles como dos tres mozos que
seguen encarcerados- prepáranse para pasar varias xornadas en Madrid: o
xuízo arrincará o luns e ten unha duración prevista de dúas semanas.
Bel, a nai de Adur, chegará un pouco antes que as demais nais: ela ten
este domingo unha última visita ao seu fillo no cárcere de Aranxuez.
Serán corenta minutos a través dun cristal. Non poderá abrazalo, pero
polo menos lembraralle unha cousa: volverá dicirlle que este luns, cando
chegue o momento do esperado e temido xuízo, estará xunto a el.
Amnistía pide retirar a acusación de
terrorismo
Este mesmo sábado, Amnistía Internacional subliñou
que os feitos que xulgará a Audiencia Nacional a partir do luns, non son
terrorismo e que, por tanto, a Fiscalía debería retirar a acusación por
este delito.
Amnistía, que asistirá como observadora no xuízo,
cre que estes feitos non son constitutivos de ningún delito de
terrorismo e, por tanto, non deberían ser xulgados pola Audiencia
Nacional.
Segundo informa a organización nun comunicado, o
seu director, Esteban Beltrán, sostén que "este caso é un exemplo de
como España está a aplicar unha lexislación que ampliou de forma
desproporcionada os tipos de terrorismo".
Público