O informe, presentado no marco do proxecto “Observatorio do dereito de asilo, as migracións forzadas e as fronteiras” e financiado pola Axencia Estremeña de Cooperación Internacional (AEXCID) da Xunta de Estremadura, conclúe que o acordo UE-Turquía, xunto ao peche das fronteiras na ruta dos Balcáns e o inescusable fracaso do proceso de recolocación provocaron que máis de 62.000 persoas se atopen “atrapadas nun país imposibilitado para garantir unha acollida digna acorde coa Directiva Europea de acollida nin de ofrecer unha protección adecuada”.
 
“Europa xogou coa situación xeográfica de Grecia e as fronteiras dos países veciños para converter a este país no gran campo de refuxiados da UE, converténdose nun obstáculo insuperable na ruta dos refuxiados, afirmou Estrella Galán, secretaria xeral de CEAR.
 
Tras unha misión realizada por CEAR o pasado abril tanto á península como a varias illas gregas, a organización denuncia que:
 

• Tras a entrada en vigor do Acordo UE-Turquía producíronse un total de 899 devolucións desde Grecia a Turquía. O número de chegadas diminuíu drasticamente, con todo o número de mortes tras un ano do acordo alcanzou as máis de 4.800, un 25% máis que o mesmo período do ano anterior.
• Nas illas estableceuse un procedemento diferente ao da península, cun criterio baseado na nacionalidade que resulta discriminatorio e contrario á Convención de Xenebra.
• Os procedementos de petición de asilo son incapaces de determinar con rigor o grao de vulnerabilidade dos solicitantes de asilo.
• Os recursos de acollida provisionais que se puxeron en marcha nos primeiros meses eran dispositivos de emerxencia que, en moitos casos, se converteron en dispositivos de acollida de longo prazo a pesar de non cumprir as condicións mínimas requiridas para iso.
• Hai persoas que levan máis dun ano sen poder saír das illas, esperando a recibir unha resolución acerca do seu procedemento.
• As malas condicións nos centros e os campos, as longas esperas, a falta de información e a incerteza á que se enfrontan tiveron un enorme impacto a nivel físico e psicolóxico. As persoas refuxiadas mostran síntomas de angustia e duelo. “Levo un ano esperando a que resolvan o meu caso. Neste sitio non existe seguridade”, relataba á misión de CEAR un mozo iraniano.
• CEAR documentou que os menores non acompañados non están a ter acceso a recursos de acollida específicos, dado que o Estado grego non conta con suficientes prazas, así como casos de trata, abuso e grave deterioración. Ante esta situación, CEAR fai un chamamento ao Estado español e ao resto de administracións públicas para que se impliquen no traslado e acollida urxente destes menores.
• É particularmente grave a situación das mulleres refuxiadas dado que se recolle un aumento nas denuncias de agresións sexuais, violencia e instrumentalización. A isto engádeselle a frustración e as malas condicións de vida dentro dos centros. Os relatos das mulleres apuntan ao “medo e a inseguridade, a falta de aseos e espazos seguros” para elas, así como alimentación deficiente, particularmente grave no caso de mulleres embarazadas e lactantes.

 
“A comida en Moria era mala, para poder ducharse con auga quente había que esperar ás 4 da mañá, a xente sabíao e a esa hora había moitas colas”. Relataba Marwan, un mozo sirio de apenas 17 anos, residente nun dos campamentos da illa de Lesbos, quen ademais denunciou: “Unha vez houbo unha gran pelexa e a policía só miraba. Cando se lles pediu que fixesen algo dixeron que non era o seu problema. Ao mes de irme todo o campo quedou queimado”.
 
Como conclusión, a coordinadora de Incidencia e Participación Social, e coautora do informe, Nuria Díaz, lamentou que a situación que viven as persoas refuxiadas en Grecia é a proba de que “mentres a Europa dos dereitos humanos se desvanece, a Europa Fortaleza faise máis sólida”.
 
INFORME E GRÁFICOS DISPOÑIBLES NESTA LIGAZÓN
 
Rebelión