NÚMERO 357 - 15/05/2017
CUTUDC / Novidades
Acábase de aprobar o Real Decreto 5/2017 que modifica o Real Decreto 6/2012 (Coñecido como Código de Boas Practicas) e a Lei 1/2013 que decretou unha tímida moratoria de 2 anos para algúns casos de desafiuzamento.
Aínda que se anuncian como
"medidas urxentes para reforzar a protección
dos debedores hipotecarios", as
modificacións teñen un alcance limitado e
cosmético, de face á galería, pois non
soluciona as carencias das versións anteriores
e non aborda a situación actual de miles de
persoas en urxencia habitacional.
A principal novidade é que este Real Decreto
amplía os supostos de especial vulnerabilidade
para a moratoria, a todas as familias con
menores de 18 anos, independentemente do número
ou idade, cuestión que desde a PAH xa
denunciaramos mediante o recurso de
inconstitucionalidade que suscitamos contra a
Lei 1/2013.
Con todo, aínda que se teña unha situación "vulnerábel",
mantense o requisito "económico", que
obriga a demostrar que o esforzo no pago da
hipoteca incrementouse nos últimos catro anos.
Concretamente o artigo 1.3.b) que di "Que,
nos catro anos anteriores ao momento da
solicitude, a unidade familiar ha de sufrir
unha alteración significativa das súas
circunstancias económicas" e o complementa
o punto 4 do mesmo artigo cando di: "A
efectos do previsto neste artigo entenderase:
Que se produciu unha alteración significativa
das circunstancias económicas cando o esforzo
que represente a carga hipotecaria sobre a
Renda familiar se multiplique por 1.5".
Este requisito "económico" non ten en
conta a cronificación da situación da pobreza
que fai imposíbel o pago das cotas por
dificultade acumulada tras varios anos de
redución de ingresos, aínda que a cota se
mantivo máis ou menos estábel. É habitual
caer en non pagar a hipoteca por esgotamento no
esforzo económico tras varios anos obtendo
ingresos irregulares de aquí e de alá, con
independencia da cota.
Cando se redactaron as moratorias orixinais,
anos 2012 e 2013, este criterio podía ter certo
sentido, pero entón as situacións de
vulnerabilidade contempladas eran máis
restritivas e, xa que logo, tampouco eran
medidas reais e efectivas para a maioría das
familias afectadas. Por iso, a medida chega
tarde e mal, xa que miles de familias que se
puideron beneficiar desde o ano 2013 até agora,
xa non teñen opción, e hoxe en día, moitas
delas viven pendentes de desafiuzamentos de
alugueiro.
Outro aspecto que contempla a Lei é un
alugueiro para as mesmas familias que teñen
dereito á moratoria. A familia deberá afrontar,
si quere acceder a iso, o pago da taxación da
súa vivenda a fin de calcular o prezo da cota
de alugueiro, que será dun máximo do 3% anual
do valor actual da vivenda, pero non regula nin
limita estes alugueiros en función da situación
social e económica das familias que se poderían
beneficiar. En conclusión, a medida establece
un impedimento á vez que obriga a pagar a
taxación que pode custar uns 400 euros ou máis,
e deixa en mans das entidades financeiras o
feito que sexa ou non unha medida efectiva para
as familias que poidan pagar a taxación.
Este alugueiro establecerase por cinco anos (o
anterior era só por tres) o que parece un
incentivo para que as persoas con moratoria non
esgoten o prazo total até maio de 2020, aínda
que teñan dereito a iso.
Aportámosvos os documentos útiles para o seu
respectivo uso:
Quen somos | Contacto | Axuda
cutudc.com, 2009. Publicado baixo licencia Creative Commons DHTML Menu By Milonic JavaScript