Houbo quen , como segundo parece Ignacio González, non só se enriqueceu eliminándonos dereitos e provocando a nosa desesperación, tamén se beneficiou da desgraza dos xa desposuídos de todo, sacando pingües beneficios do terremoto de Haití. Mentres que particulares e institucións se entregaban na axuda solidaria as hienas corruptas buscaban, entre os cadáveres e a destrución o seu nicho de negocio.
 
Reproducimos un artigo de Kaos en la red sobre os negocios deste impresentable.
 
A corrupción de González e os seus cómplices estenderíase ao terremoto de Haití que deixou máis de 300 mil persoas mortas
 
Seguramente esta noticia, estes comentarios teñen un rumbo emocional e falan máis de sentimentos, de inxustiza e de desigualdade que de números. Pois celebrámolo, é o que pensamos, é o importante. É o único importante en realidade: A vida da xente, da máis desposuída. Esperamos o fallo xudicial. Aí responderemos sen molestias ante os feitos consumados.
 
O 12 de xaneiro do 2010, un terremoto de 7.3 graos Richter sacudiu Haití, deixando (en principio) 232.570 mortos, un millón e medio de damnificados e perdas materiais por 7.900 millóns de dólares estadounidenses. E centos de miles de persoas deambulando, á intemperie, sen fogares, sen auga, sen atención médica… E aínda hai centos de miles de persoas que se aloxan en campamentos precarios, sen condicións de hixiene, a mercé da delincuencia, sen dereitos básicos…
 
Segundo as cifras oficiais ofrecidas polo goberno un ano despois do terremoto, os efectos foron devastadores: 316,000 mortos, 350,000 feridos e mais de 1.5 millóns de persoas perderon o seu fogar, do total de damnificados, á data, 80 mil persoas continúan vivindo en campamentos.
 
Pois foi nese contexto, nesas condicións que este grupo “empresario” desembarca no país para efectuar  traballos de reconstrución tras o terremoto que sufriu ese país no ano 2010.
 
Segundo publica hoxe o diario El Confidencial: Neste último país caribeño, Inassa, a través doutra firma participada, Metroagua, obtivo dous contratos de 21 millóns para realizar obras de infraestruturas da auga tras o terremoto que sacudiu ese país en 2010. Parte destes fondos, aínda que foron adxudicados polo Goberno haitiano, procedían da Axencia Española de Cooperación. Sospéitase que Inassa pagou comisións a funcionarios haitianos e que parte desas comisións tamén se derivaron aos petos persoais dos directivos de Inassa.
 
Segundo fontes próximas ao caso, os investigadores conseguirían acreditar que a trama que presuntamente lideraba González aplicaría ese mecanismo de forma sistemática para desviar fondos públicos da Canle de Isabel II: adquirir sociedades en Sudamérica pagando cantidades moi superiores aos prezos reais e desviar daquela a diferenza a sociedades instrumentais e contas ‘offshore’. Para asegurarse o éxito do pelotazo, a rede pagaba comisións millonarias aos xestores locais que accedían a vender empresas á Canle por importes inflados.
 
A corrupción mata, é verdade, pero ademais volve matar unha e outra vez con cada euro que se rouba, que se paga en comisións, que se cobra sobre as vidas de nenos, nenas e adultos que quedaron na máis absoluta e abxecta miseria logo dese terremoto.
 
Hai noticias que repugnan e outras que sublevan e indignan. Case ninguén permaneceu impasible, case ninguén deixou de conmoverse ante as imaxes dos e as habitantes de Haití logo do terremoto. E non digo aos poucos días, refírome aos anos que levan esperando todas esas persoas ter condicións de vida digna que garantan os seus dereitos básicos. Case ninguén, nunca mellor dito, parece que houbo quen si permaneceu impasible e ata viu a posibilidade de facer negocios coa desesperación humana.
 
A xustiza deberá comprobalo e iso esperamos, pero si efectivamente ese grupo empresarial con González e demais corruptos á cabeza se lucraron coa desgraza dos irmáns e irmás de Haití, outras serán as nosas palabras. Que cada recordo, cada memoria, cada berro de dor resoen nos oídos desa xentuza polo resto da súa vida. E deberiamos de encargarnos todas e todos nós de que iso suceda.
 
Seguramente esta noticia, estes comentarios teñen un rumbo emocional e falan máis de sentimentos, de inxustiza e de desigualdade que de números. Pois celebrámolo, é o que pensamos, é o importante. É o único importante en realidade: A vida da xente, da máis desposuída. Esperamos o fallo xudicial. Aí responderemos sen molestias ante os feitos consumados.
 
Diana Cordero – redacción Web