Segundo revelou este mércores o presidente do Tribunal Supremo e do Consello Xeral do Poder Xudicial (CGPJ), Carlos Lesmes,  en España existe actualmente un cuarto de millón de persoas que gozan do aforamento, é dicir, non poden ser xulgadas polos tribunais comúns e gozan do privilexio de tribunais especiais para que poidan ser xulgados.
 
Dos 250.000 aforados, un auténtico exército, 232.000 son membros da Forzas e Corpos de Seguridade do Estado ou das Autonomías. Cinco deles pertencen á familia real, entre os que se atopa tamén o emérito rei Juan Carlos I que, de acordo coa Constitución do 78, cometa o delito que cometa  é inxuzgable. Un feito insólito en pleno século XXI, que pon en vigor unha prerrogativa dos reis feudais do medievo.
 
Outros 17.603 pertencen a institucións do Estado e das Comunidades Autónomas, entre os que figuran políticos, membros das Carreiras Xudicial e Fiscal, integrantes de órganos como o Tribunal de Contas e o Consello de Estado, Defensores do Pobo estatal e autonómicos, etc.
 
A pesar de que o xigantesco fenómeno do  aforamento existente en España foi motivo de escándalo social, o ton e as opinións emitidas polo presidente do Tribunal Supremo, Carlos Lemes, indican que nada vai cambiar substancialmente  a partir de agora.
 
Adiantando o que vai suceder, Lemes dixo que “é necesario analizar a situación desde o máximo rigor posible e tratar de trasladar á sociedade que as decisións que se adopten nesta cuestión son froito da reflexión e, sobre todo, da defensa dos intereses xerais…”.
 
Engadiu, ademais, que as reformas que se fagan deberán manter os“necesarios equilibrios”.
 
Segundo lembrou o presidente do Tribunal Supremo, “no caso dos xuíces, fiscais ou policías, o aforamento opera como garantía para o exercicio de funcións públicas destinadas á protección dos dereitos fundamentais e que “esa garantía poderíase alcanzar mediante outros mecanismos distintos ao aforamento, pero sempre tendo en conta que tal garantía é necesaria”.
 
“No caso dos políticos, –agregou – o aforamento concíbese como garantía fronte aos posibles excesos da acusación popular que non existe nos ordenamentos xurídicos doutros países, segundo lembrou” .
 
Das súas palabras pode deducirse, sen risco a equivocarse, que as “reformas” que se anuncian consistirán en cambiar aspectos formais da regulación actual dos aforamentos. E que, posiblemente, afectarán aos escalafóns máis baixos do Estado, quedando baixo a protección da lei todo o staff xerárquico da caste  adscrita á Administración, os partidos políticos e as institucións. Con iso  os seus integrantes permanecerán blindados fronte a calquera tipo de impugnación social. A Constitución monárquica do 78 non fixo senón recoller as prevencións legais do franquismo fronte a calquera eventualidade que puidese presentarse.
 
Durante os últimos anos tíñase a impresión de que o escándalo dos aforamentos non ía poder resistir a presión social. Con todo, ao ser fagocitada esta por as institucións do Estado e colapsarse a mobilización popular, todo quedará moi probablemente nun “cambiar algunhas cousas para que esencialmente nada cambie”.
 
http://canarias-semanal.org/not/20003/fagocitada-a-movilizacion-social-nada-cambiase-o-privilexio-de-os-aforamientos