E se os seus fillos non saben quen é Marcos Ana, quizais tampouco saiban que fai oitenta anos houbo mulleres e homes que loitaron contra o fascismo, algúns case nenos, como el. E que decenas de miles foron condenados á morte, fusilados, pasados a garrote. A punto estivo Ana, condenado á morte dúas veces. Quizais os seus fillos oíron algo da ditadura, pero non coñecen como eran os durísimos cárceres da posguerra, onde Marcos Ana deixouse 23 anos. Porlier, Ocaña, Burgos. Repítanlles a cifra aos seus fillos: 23 anos. Toda a mocidade, entrar adolescente e saír adulto.
 
Se teñen idade para iso, cóntenlles tamén como torturaba o franquismo, as malleiras que Ana e tantos antifascistas levaron neses cárceres ou na Porta do Sol madrileña, onde segue sen haber unha placa que os lembre.
 
Cóntenlles ás súas fillas e fillos quen é Marcos Ana, déanlles a ler as súas memorias, para que coñezan como traballadoras e traballadores de todo o mundo foron solidarios cos presos españois e contra a ditadura. Todos eses países onde acolleron a Ana nos quince anos que pasou levando polo mundo a loita pola liberdade e os dereitos humanos en España.
 
Aínda que quizais as súas fillas, os seus fillos, os sorprenden e: claro que saben quen é Marcos Ana. O revolucionario, o comunista, o poeta. Coñecérono en Sol, cando o 15M. Vírono en manifestacións, en concentracións, en folgas, en actos solidarios. Poida que ata fosen á súa casa, o seu piso no Retiro que sempre estivo aberto, onde se vas coincides sempre con varias visitas á vez, mozas sobre todo. A casa aberta de quen estivo 23 anos encerrado e decidiu que “se saio un día á vida / a miña casa non terá chaves”.
 
Non só aos seus fillos: conten a todo o mundo quen é Marcos Ana, porque imos necesitar moita xente para manter viva toda a memoria que levaba encima. A súa, a dos seus pais, Marcos e Ana. A dos seus camaradas caídos. A de tantas mulleres e homes que coñeceu na guerra, na rateira tráxica do porto de Alacante, no terrible Campo dos Almendros, nos cárceres onde había sacas diarias e frío, fame, enfermidade e malleiras; no exilio do que moitos xa non tiveron tempo para volver.
 
De todos é memoria Marcos Ana, de todos leva décadas falando en plural, sendo “nós”, leal e xeneroso. Hoxe morreu, xa non poderá seguir recuperando os anos que lle quitou o cárcere. E imos necesitar moita xente boa para manter viva a súa resistencia, que é a de miles de mulleres e homes desde hai un século.
 
El Diario
 
Texto completo en: http://www.lahaine.org/cuentenles-a-sus-hijos-quien