A maquinaria da xustiza ten regras e limitacións que os profanos descoñecemos. O que se aplica é a lei, e iso non sempre coincide coa xustiza. Para enviar a alguén a prisión, hai que ter probas, non só sospeitas. O fiscal debe valorar se poderá conseguir unha sentenza de culpabilidade cos resultados da instrución. Nun xuízo con xurado, interveñen tamén outros factores que ambas as partes non poden controlar. Neste caso, houbo outros elementos que interviñeron na morte de Juan Andrés Benítez, pero hai unha cousa que está clara. Sen a intervención dos policías, Benítez non morrería ese día.
 
Con todo, no caso dos delitos máis graves, o fiscal ten a obriga de ir ata o final a nada que a instrución permitise chegar á conclusión de que os dereitos de alguén foron violentados, en especial se se trata do dereito á vida. E se o delito foi cometido por funcionarios públicos, polos responsables de facer cumprir a lei, esa necesidade convértese en ineludible. Pola contra, os cidadáns terminarán convencidos de que certas persoas con poder gozan de impunidade.
 
Iso é o que ocorreu en Barcelona, onde un caso de brutalidade policial pechouse cunha condena pactada a dous anos de prisión para seis mossos – por un delito de homicidio por imprudencia e outro contra a integridade moral– que non supoñerá o ingreso en prisión. Ademais, sufrirán unha pena de inhabilitación de dous anos que aínda non está claro a partir de que data empeza a contar.
 
E agora vén o peor. Si, hai algo peor que unha condena mínima por un delito de homicidio. É a constatación da impunidade que sempre se buscou, da intención que existiu sempre de que os causantes da morte non pagasen o prezo que estipula a lei e volvesen vestir o uniforme policial que non se merecen.  A Consellería de Interior da Generalitat comunicou que eses seis axentes, ademais doutros dous condenados por obstrución á xustiza, volverán ser mossos d'esquadra cando cumpran a pena de inhabilitación. Non haberá investigación interna, que se interrompeu ao iniciarse a instrución xudicial. Non haberá expediente disciplinario por comportarse da forma que o fixeron, en clara violación das normas internas do Corpo. 
 
Iso si, nun xesto que só se pode definir como un cruel sarcasmo, os axentes-delincuentes terán que facer un curso de dereitos humanos. Esqueceron todo o que aprenderan na academia policial e provocaron a morte dunha persoa. Agora, cun curso considerarase que están en condicións no seu momento de volver facer cumprir a lei, a mesma que violaron de forma evidente. 
 
Dubido de que o curso lles quite da cabeza a idea de que nada se lles pode reprochar. Segundo o seu avogado,  os axentes están "moralmente convencidos"  de que a súa actuación foi correcta. Isto é o que consideran correcto, segundo a análise que escribe Oriol Solé: "Os condenados recoñeceron que propinaron dúas patadas e cinco puñadas na zona superior do corpo de Benítez, seis puñadas e golpes de xeonllo nas súas extremidades inferiores, así como "varias patadas" na parte lateral esquerda inferior do corpo do falecido. Os condenados admitiron que a súa actuación foi desproporcionada e que só autorizaron a atención médica a Benítez cando caeu inconsciente, a pesar de que o falecido estivo a suplicar e xadeando polo menos 12 minutos".
 
Mesmo con independencia do resultado, eses 12 minutos descualifícanos para volver exercer como policías na función que sexa. O mesmo pódese dicir dos dous axentes condenados por obstrución á xustiza,  por limpar o sangue de Benítez do chan eliminando unha das probas. 
 
En Barcelona os delincuentes quedan impunes se visten uniforme policial.
 
Recollido de Zona Crítica