Desde entón, o 30 de marzo converteuse nunha xornada de reivindicación dos dereitos lexítimos do pobo palestino. 40 anos despois, a colonización de Palestina continúa. Día tras día, o Estado de Israel rouba terras, expulsa delas aos seus lexítimos habitantes, constrúe asentamentos e transfire alí a colonos sionistas estranxeiros colleitados de todos os recunchos do mundo. Estas prácticas contraveñen a lexislación internacional e os Dereitos Humanos e foron condenadas por Nacións Unidas e pola gran maioría de gobernos do mundo, incluídos os da Unión Europea e Estados Unidos.
 
A guerra, os masacres, fuxir co posto, buscar refuxio, ser rexeitado, os parias. Historias recentes e vellas. Non, os refuxiados non son unha especie nova descuberta polos telexornais na guerra de Siria. As políticas da “repartición do pastel” levan séculos creándoos, mentres nos repiten, e repetímonos, que todos somos iguais e que nacemos con dereitos polo simple feito de ser persoas.
 
O problema, como sempre, é que algunhas persoas son máis iguais que outras. Que, nisto do refuxio, tamén conta o que che soe a bolsa. Que na escala de “humanos” os refuxiados non dan a talla. Por iso a UE pode cambialos como cromos con Turquía.
 
Agora que todos queren falar de refuxiados, nós e nós dicimos “de acordo, falemos”. En 1948, un exército sionista nutrido, entre outros, de europeos e estadounidenses, masacrou aos palestinos e expulsounos dos seus fogares facendo cumprir unha resolución da ONU. Hoxe, máis de 6 millóns deses humanos, que non son tan humanos como (nos)outros, seguen no limbo da diáspora. Refuxiados en incontables recunchos do mundo. Si, tamén en Siria.
 
Sabías que moitos deses que as noticias chaman “refuxiados sirios” son palestinos de Siria? Sabías que agora volven ser expulsados e refuxiados? Resulta que si, que moitos dos que agora nos decatamos que son refuxiados levan séndoo máis de 60 anos. Como non son tan humanos, nin tan iguais, nin tan persoas como un europeo de ben, ou un americano de pro, pódeselles ignorar. A condición de que non sexan útiles para botarllos en cara a un que non sexa dos “nosos” e de paso, derrocalo. Pola contra serven para unha recollida de fondos, unha resolución de condena ocasional e para pouco máis.
 
Desde o Foro Palestina Libre, o próximo día 8 de abril celebrarán o Día da Terra para non esquecer a eses millóns de persoas que desde Siria, Gaza, Arxentina ou Zaragoza esperan ansiosas poder retornar aos seus fogares en Palestina. Solución política? Non, as leis din que todo refuxiado ten dereito a retornar… Pero para que se aplicase a lei, teriamos que ser persoas. As non-persoas só conseguen dereitos dunha forma: pelexando.
 
ARAINFO REDACCIÓN