O día que por fin tome posesión un novo Consello de Ministros, o presidente Rajoy fará entrega da herdanza que deixa. Tras catro anos de carraca coa “herdanza recibida” de Zapatero, empezaremos a falar da herdanza de Rajoy, coa que terá que convivir o próximo goberno: débeda pública próxima ao 100% do PIB, crecemento débil, pouca capacidade de ingreso en todas as administracións, un mercado laboral precarizado e co paro por encima do 20% para longo, un bo buraco na Seguridade Social, a hucha das pensións chea de tea de arañas… “Aí vos deixo iso, boa sorte co goberno do cambio, eh”.
 
Pero por agora, ata que alguén estea en condicións de facerse cargo da herdanza, vai como adianto un agasallo, para alegrar as reunións de PSOE, Podemos e Ciudadanos. Un agasallo sorpresa, o que onte deixou sobre a mesa de negociación de pactos un Montoro ao que só lle faltou o seu famoso sorriso mefistofélico das grandes ocasións.
 
“Rapaces, xa que estades a negociar plans de gasto público e previsións de ingresos, tomade este agasallo … Sorpresa!” Un déficit superior ao previsto, e moi por encima do comprometido con Europa, froito dun alegre ano electoral en que todo se relaxou e houbo rebaixas fiscais e bonificacións da Seguridade Social que poucos resultados tiveron. O resultado: a obrigación de recortar máis de 20.000 millóns nada máis entrar en Moncloa. Toma, moreno.
 
Iso, ou plantarte en Bruxelas e suplicarlles un adiamento (o eneísimo, pois ano tras ano incumprimos). E esperar que haxa boa vontade política, que a ciencia económica que gastan no norte é pura vontade política, como se viu cada vez que fixeron a vista gorda cuns países e apertaron as torcas a outros. Aínda que todos saben que será imposible recortar máis de 20.000 millóns nun ano, os xefes europeos non andan sobrados de paciencia e levan meses advertindo: “sexa cal for o novo goberno, terá que facer máis axustes en 2016”. Que si, que ao final acaban afrouxando un pouco, pero nunca sae gratis, sempre é a cambio de novas “reformas”.
 
Entre tanto discutir que se 131, 161 ou 199, non sei se os negociadores terán tempo de falar desas cousiñas: da herdanza para recibir, e do agasallo de benvida, que lles vai a condicionar o programa de goberno nada máis chegar, cando teñan que facer uns novos orzamentos, asinar un calendario con Bruxelas, e encima abrir caixóns para atopar as habituais facturas pendentes e déficits ocultos.
 
Para isto non só fai falta un goberno forte, que resista a presión "dos mercados", aguante o pulso a Bruxelas e poida cambiar a actual política económica. Sobre todo necesítase un goberno con respaldo social, porque virán curvas.
 
El Diario