A comezos deste ano o gabinete presidido por Manuel Valls presentou unha proposta de reforma laboral, a chamada Lei El Khomri (polo apelido da ministra de Traballo Myriam El Khomri). Unha proposta que pretende favorecer a competitividade no emprego ao ditado da grande patronal francesa, unha reforma "á española" segundo as propias declaracións do primeiro ministro.
 
Á diferenza do que acontece no Estado español, a presentación da Lei El Khomri provocou unha inmediata resposta dos sindicatos de clase e dos estudantís. O presente mes de marzo estivo patrimonializado por un calendario de mobilizacións no contexto dunha poboación que se sitúa no 71% (segundo as enquisas) contraria a esta medida.
 
O pasado 9 de marzo, ao igual que o 24 deste mes en todas as cidades de Francia, a clase obreira estivo nas rúas coa xuventude e co estudantado. Coa excepción da CFDT (a UGT francesa) resultou un contundente NON á reforma laboral. Isto levou ao gabinete a maquillar a reforma coa intención de acalar o descontento, e deu comezo o teatro: a adhesión do amarelismo sindical da CFDT e o rexeitamento cínico da patronal francesa MEDEF.
 
Malia os engados e os sainetes o sindicalismo de clase; CGT, FO, TSU, SLB e Solidaires, así como as distintas organizacións estudantís, están a facer un chamamento a participar na FOLGA XERAL que se desenvolverá este xoves 31 de marzo, así como a intensificar e a endurecer as mobilizacións para o mes de abril.
 
Queremos manifestar o noso afecto fraternal e amosar a nosa solidariedade internacionalista con esa loita. Novamente denede o mesmo Estado francés que creaba os dereitos políticos modernos se nos está a enviar unha mensaxe ao redor da vixencia e a necesidade dunha folga xeral.