A convocatoria que se xulga nesta sentenza é un concurso de méritos específico con dúas fases:
 
-          A primeira, cun 55% da puntuación máxima de 100 puntos, referíase aos méritos xerais, e a súa puntuación era coincidente co que establece o Decreto autonómico sobre provisión de postos de traballo
 
-      A segunda, relativa aos méritos específicos, consistía na valoración da experiencia adquirida no desempeño de postos de traballo con funcións iguais ou similares ás do posto de traballo que se solicita, ata un máximo de 30 puntos, e tamén se axustaba á regulación contida no devandito Decreto, no que se dispón que a experiencia en funcións iguais ou similares ás que se relacionen como inherentes ao posto valoraranse desde un 5 ata un 30 por 100 do total, debendo individualizarse na convocatoria os puntos que correspondan a cada unha das funcións
 
Ata aquí a convocatoria do concurso  aparentaba unha gran pulcritude formal. Pero baixo esta roupaxe superficialmente axustado á legalidade o escalpelo do TSJCM empeza a destapar elementos que revelan unha configuración arbitraria do sistema de provisión por concurso singularizado, contraria aos principios de igualdade, mérito e capacidade, coa consecuente desviación de poder da Administración convocante.
 
Así, a convocatoria outorgaba unha prioridade absoluta a quen viña ocupando provisionalmente os postos convocados, os cales viñan sendo cubertos mediante comisión de servizos entre 10 e 12 anos, ao valorar os méritos obtidos nos postos provistos polo devandito sistema no últimos catro anos. E iso, a pesar de que o nomeamento en comisión de servizos non pode prolongarse máis aló do prazo máximo de dous anos
 
Por tanto, o mecanismo de valoración infrinxe o límite temporal previsto na normativa de aplicación para a provisión de postos polo sistema excepcional da comisión de servizos, o que implica unha clara situación de vantaxe a favor dos funcionarios que no seu día accederon aos postos por ese sistema e que continuaron ocupándoos a pesar de esgotarse o límite máximo de permanencia na devandita situación.
 
Pero, ademais, os méritos para valorar ían referidos aos catro anos anteriores á data de publicación da convocatoria, o que facía aínda máis difícil que un funcionario que non ocupase un dos postos convocados nese período temporal, poida obtelo no  concurso obxecto de impugnación.
 
Todo iso implica, segundo razoa con sentido común a sentenza do TSJCM, que a Administración actuou na convocatoria, non só de forma arbitraria ao restrinxir, sen xustificación aparente, o período temporal do cómputo de determinados méritos, tanto xerais como específicos, senón con desviación de poder, na medida en que se utiliza unha fórmula aparentemente legal para tratar de consolidar a situación en que se atopan os funcionarios que desempeñan os postos ofertados en comisión de servizos. Iso ponse de manifesto principalmente polo feito de que o mérito que ten un maior valor específico é o da experiencia adquirida no desempeño de postos de traballo con funcións iguais ou similares ás do posto que se solicita, pois o devandito mérito é valorado cun máximo de 30 puntos.
 
Pero esta desviación de poder tamén se evidencia noutros apartados das Bases impugnadas, como na valoración específica da experiencia na utilización de útiles de ferramentas informáticas ou doutro tipo que unicamente son utilizadas nos postos convocados; ou nos 5 puntos que se outorgan no apartado de formación específica, cando o Decreto de provisión de postos establece que a formación, en conxunto, non pode superar o 20 por 100 do total, o que implica que se está valorando co máximo de puntuación a experiencia no últimos catro anos en funcións iguais ou similares ás do posto que se solicita, é dicir, a puntuación máxima posible segundo o mencionado precepto, mentres que se outorga unha puntuación moi distante da máxima posible ao mérito de formación, que non necesariamente o terían todos os funcionarios que ocupaban os postos en comisión de servizos.
 
En definitiva, a sentenza do TSJCM conclúe que, aínda que os méritos respectan formalmente os límites previstos polo Decreto sobre provisión de postos de traballo, a valoración das funcións desempeñadas en comisión de servizos máis aló do límite máximo de duración da devandita situación, xunto á limitación da valoración dos méritos ao últimos catro anos anteriores á publicación da convocatoria, facían practicamente imposible que outros funcionarios que non ocupaban os postos convocados puideran acceder a eles mediante a convocatoria impugnada, o que nos sitúa ante un suposto de desviación de poder.
 
Unha sentenza a do TSJCM que é un exemplo notable do que debe ser o labor da Xustiza levantando o veo da legalidade aparente e destapando as manobras de amaño e manipulación, neste caso, dun concurso de méritos, que se esconden debaixo.
 
E tamén un aviso para os concursos de méritos que, supostamente, deberían convocarse no Principado de Asturias nos próximos meses, despois de máis dunha década infestada de ilegalidades.
 
SENTENZA COMPLETA AQUÍ
 
CONCEYU POR OTRA FUNCIÓN PÚBLICA N´ASTURIES