Segundo os articulistas, o déficit do sistema crecerá polo aumento do número de pensionistas e a diminución da poboación activa, (mellor deberían dicir polo aumento do paro e a saída do mercado laboral de moitas persoas sen expectativas de emprego, como proban as últimas enquisas de poboación activa).
 
   Afirman que os ingresos da Seguridade Social non aumentan de acordo coas necesidades, o que obriga a meter man na "hucha das pensións", que se reduce con cada paga extraordinaria.
 
   A conclusión obvia para estes "expertos" é que se necesita unha nova reforma para evitar a quebra do sistema. Dito doutra forma: hai que reducir a contía das futuras pensións, e aumentar, se fose posible, a idade de xubilación, ou acelerar o tempo para que a xubilación sexa aos sesenta e sete anos. Ocúltase, de paso, que os parados de longa duración veríanse sometidos así a prestacións moi reducidas, cuxa continuidade non estaría garantida.

 
   Pola nosa banda, queremos facer algunhas precisións a este discurso, supostamente científico:
 
1ª) Os ingresos do sistema de pensións da Seguridade Social proceden das cotizacións dos empregados e da cota patronal. Establecéronse mecanismos para reducir a cota patronal, a chamada "tarifa plana"; tamén para reducir salarios, con descolgues de convenios, contratos a tempo parcial, etcétera, co que se reduce a cotización obreira. Se se manteñen os salarios sen baixalos, anúlanse medidas como a tarifa plana e deféndese o emprego estable, os ingresos aumentarán.
 
2ª) A poboación activa non ten por que diminuír. Pode aumentar, a pesar do envellecemento, facilitando a incorporación das mulleres ao mercado laboral, mediante a recuperación e nova creación de servizos públicos de "coidados": garderías e unidades de ensino infantil nos centros escolares públicos, atención a dependentes, comedores escolares, etcétera.
 
3ª) Pode deterse o envellecemento, que se debe fundamentalmente á diminución da natalidade, protexendo a maternidade con medidas como subvencións fiscais, axudas por fillos menores de idade, permisos de maternidade e paternidade retribuídos, reserva de postos de traballo ou garantía de emprego aos pais. Falta vontade política, e sobra afán de concentrar a riqueza en mans duns poucos, mediante rescate dos bancos e subvencións de todo tipo ás empresas, incluíndo as rebaixas do Imposto de Sociedades.
 
4ª) As pensións non contributivas deben pagarse integramente dos Orzamentos Xerais do Estado.
 
5ª) Os ingresos procedentes da persecución a fraude fiscal, se esta se fixese con rigor, bastarían para asegurar dabondo o sistema de pensións.
 
6ª) Os ingresos públicos por IRPF subirían se se eliminasen as deducións por cotizacións a plans privados de pensións.
 
7ª) En calquera caso, e mentres persista o déficit do sistema, cada ano debe consignarse nos Orzamentos do Estado unha dotación suficiente para equilibrar as contas.
 
Os obxectivos dos "expertos" agoreiros, financiados por bancos, fondos de pensións, aseguradoras e patronais, son dous:
 
1) promover o crecemento dos plans de pensións privados e
 
2) diminuír as achegas patronais á Seguridade Social, para reducir os custos salariais.
 
Pola súa banda, o obxectivo dos pensionistas, actuais e futuros, debe ser asegurar o dereito a unha pensión digna, que manteña a súa poder adquisitivo.
 
Fronte a quen, na próxima reunión do Pacto de Toledo, o próximo ano, promoven unha nova reforma que agravaría a situación dos futuros pensionistas, e tamén dos actuais, esiximos a derrogación das reformas de Rodríguez Zapatero e de Mariano Rajoy, e que as pensións recuperen a revalorización anual, conforme ao IPC.
 
PLATAFORMA POLA DEFENSA DAS PENSIÓNS PÚBLICAS Santa Cruz de Tenerife, ao 9 de novembro de 2015
 
Canariassemanal.org