A continua vertedura no Océano Pacífico de auga de refrixeración extremadamente radioactiva da destruída planta nuclear, que comeza a ser detectada ao longo da costa de Xapón, ten o potencial de impactar porcións enteiras do Océano Pacífico e da costa occidental de América do Norte. Á parte da posible liberación de plutonio no Océano Pacífico, Tokyo Electric Power Company (TEPCO) admitiu recentemente que a instalación libera todos os días no mar grandes cantidades de auga contaminada con tritio, cesio e estroncio.
 
    Aínda que recoñece que a auga que aínda permanece nos tanques da planta de Fukushima está moi "contaminada", unha declaración de decembro 2014 da Autoridade de Radiación Nuclear do goberno xaponés confirmou a decisión de descargar ese remanente no Pacífico. Á parte da posible liberación de plutonio no Océano Pacífico, TEPCO admitiu que a instalación cada día está a liberar no océano auga contaminada coa friorenta de 150 millóns de becquerelios de tritio e sete mil millóns de bequerelios de cesio e estroncio. Por contraste, o goberno xaponés non permite vender aos seus cidadáns máis de 100 bequerelios por quilogramo. "Esta auga contén plutonio 239 e a súa liberación no océano ten repercusións tanto locais así como globais", escribiu Michel Chossudovsky en Global Research.
 
    En agosto de 2014, TEPCO recoñeceu que case todas as barras de combustible no reactor 3 da planta número 1 derretéranse a consecuencia do terremoto e o tsunami, informou Sarah Lazare de CommonDreams , baseándose en fontes de prensa xaponesas. Anteriormente, TEPCO estimara que só o 63 por cento do combustible nuclear do reactor se derretera. A declaración de TEPCO tamén sinalou que o combustible comezou a fusión seis horas antes do que se creu anteriormente. Ambos os factores, escribiu Lazare, farían máis difícil a extracción e eliminación do combustible derretido.
 
    Máis de catro anos despois que o tsunami e o terremoto devastaran Fukushima, os medios corporativos non tratan a mesma catástrofe en curso como de significativo interese xornalístico. En cambio, o maior desenvolvemento da cobertura dos grandes medios corporativos enfócase en se outros países, incluído EEUU, están adecuadamente preparados se chegase a ocorrerlles un tipo similar de desastre nuclear. Certamente, esta é unha consideración importante, pero dramaticamente permanece sen rexistrar na prensa corporativa a difícil situación da xente xaponesa desprazada polo desastre, por non falar do seu longo prazo, nin as consecuencias ambientais potencialmente globais.
 
    En maio de 2015, a Autoridade de Regulación Nuclear de Xapón deu a autorización final para reiniciar operacións á central nuclear de Sendai, que é propiedade e está operada pola Compañía de Enerxía Eléctrica de Kyushu. É a primeira planta de enerxía nuclear da nación en renovar operacións baixo as novas regulacións do goberno desde o desastre de Fukushima en 2011. Russia Today informou que "a pesar das obxeccións de case dous terzos do público", o primeiro ministro xaponés Shinzo Abe "quere plantas nucleares para abastecer aproximadamente 20 a 22 por cento das necesidades enerxéticas de Xapón en 2030".
 
(*) Ernesto Carmona, xornalista e escritor chileno, xurado internacional de Proxecto Censurado.

Recollido de Canarias Semanal