O miúdo corpo sen vida do neno sirio nunha praia de Turquía estremeceu as conciencias europeas por un instante. Con todo, a morte de 16.164 nenos menores de cinco anos diariamente, sen a menor posibilidade de escapar á guerra contra a fame e as enfermidades curables que os mata en silencio, non ten a repercusión mediática que podería esperarse.
 
E non a ten porque o número podería suxerir a cuestión que expuxo un dos fundadores da Teoloxía da Liberación, Helder Cámara para enfrontar a pobreza desde o enfoque das súas causas.
 
"Cando dou alimento aos pobres chámanme santo. Cando pregunto por que son pobres, chámanme comunista"- dixo Cámara.
 
Xa sei que o número non fai a dor, pero podería servir de algo preguntarse por que son pobres tantas persoas.
 
Cando termine este ano 2015 morrerían no mundo uns 5,9 millóns de nenos menores de cinco anos por causas evitables.
 
E todo iso a pesar de que no ano 2000 puxéronse en marcha os Obxectivos do Milenio que, sempre de acordo ás estatísticas oficiais, salvaron a vida duns 48 millóns de nenos. O certo é que o número de mortes non deixou de crecer.
 
Case a metade desas mortes prodúcense durante os primeiros 28 días de vida destes nenos. Ás veces por falta dunha vacina que vale menos dun paquete de cigarros en Europa.
 
A través dun comunicado a directora executiva adxunta de Unicef, Yoka Brandt asegurou que os datos indican que millóns de nenos non teñen que morrer se realizamos un maior esforzo para chegar a todos os nenos".
 
A afirmación parece encomiable, pero reflicte nitidamente a incapacidade do sistema capitalista para resolver os graves problemas que enfronta a humanidade, arrastrada ao abismo por unha minoría.
 
Segundo Nacións Unidas, nos próximos quince anos poderían salvarse 38 millóns de vidas se se aceleran en todo o Mundo os esforzos para conseguir -tras o enésimo fracaso- os novos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable, que serán aprobados oficialmente este mes e que substituirán aos do Milenio.
 
As solucións "simples", de gran impacto e rendibilidade para reducir a mortalidade infantil, que promoven desde a institución constitúen pola súa modestia un auténtico despropósito. E non polo cálculo da rendibilidade, senón porque demostran a escasa marxe de manobra que o sistema admite para xestionalo.
 
A ONU propón, por exemplo, a atención especializada na etapa prenatal, durante o parto e na etapa posnatal, a lactación materna, a inmunización, os mosquiteiros tratados con insecticida e a auga e os saneamentos mellorados.
 
A "boa intención" esquécese dun detalle.  A cantidade de médicos que serían necesarios para emprender con éxito esa atención especializada e nada fácil, se se ten en conta o que custa formar un médico e sacalo da cidade para que vaia a servir aos lugares máis apartados e onde é máis necesario.
 
Canarias Semanal