O software era capaz de detectar cando un vehículo estaba a ser sometido a probas e, ao facelo, poñíao nun modo de baixas prestacións co que era capaz de cumprir coas especificacións, pero que non era o utilizado na condución normal. No modo normal de condución, con todas as súas prestacións, os niveis de emisión de óxidos de nitróxeno, responsables de importantes problemas respiratorios, multiplicaban por corenta os límites legais establecidos pola Clean Air Act estadounidense.
 
A manobra afecta a todos os vehículos diesel dos modelos Jetta, Beetle e Golf entre 2009 e 2014, o Passat de 2014 e 2015, e o Audi A3 de entre 2009 e 2015. A compañía admitiu a instalación do software, e enfróntase agora á máis que probable necesidade de ter que requirir aos propietarios deses vehículos, estimados en case medio millón, para ser arranxados de maneira gratuíta para o usuario, así como a unha multa que podería chegar a alcanzar a sanción máxima da EPA por vehículo, teoricamente ata 18.000 millóns de dólares. A reparación, doutra banda, non parece que poida facer moito máis que fixar as prestacións do vehículo nun modo tal que poidan cumprir os estándares de emisións, o que levará que os propietarios pasen a ter unha experiencia de condución con prestacións máis baixas que as que estaban afeitos gozar.
 
A cuestión excede todos os límites da ética empresarial: preparar un software suficientemente sofisticado como para detectar que o vehículo está a ser sometido a un test de emisións (xornal e similar á ITV española), que pon o vehículo nun modo de baixas emisións que unicamente é utilizado nese contexto, para despois devolvelo ao modo contaminante e seguir tan tranquilo circulando e emitindo corenta veces as cantidades permitidas é unha situación completamente incomprensible, que condiciona o beneficio empresarial á saúde das persoas, á violación das leis, á conservación do planeta e á os límites da lóxica.
 
Como uso imaxinativo do software, non está nada mal. O descubrimento da EPA non admite discusión: de ningún xeito puido ser un bug, un erro ou un problema non detectado, senón un acto completamente premeditado, que a marca tivo que admitir. É, literalmente, que che pillen facendo as peores trampas, e que ademais as trampas non sexan nunha cuestión marxinal, senón no máis importante daquilo ao que te dedicas. Con isto, Volkswagen non só demostra que os seus vehículos son incapaces de ser competitivos cumprindo as normas, senón que ademais, están dispostos a enganar vilmente a propietarios e autoridades para vender por encima de todo. Ademais da multa, o equipo de enxeñeiros que tivo a idea debería, xunto con toda a cadea de mando que decidiu aprobar a decisión, podrecer na máis negro dos cárceres.
 
Parabéns, Volkswagen: un vehículo que se pon en modo “ecolóxico” cando detecta que o van a someter a unha proba de emisións. Impresionante. Eu cría que o concepto de vehículo “intelixente” era outra cousa…
 
ACTUALIZACIÓN (22/09): Volkswagen vese obrigada a admitir que os vehículos afectados non son só o medio millón de unidades vendidas nos Estados Unidos, senón máis de once millóns en todo o mundo.
 
ACTUALIZACIÓN (23/09): o CEO de Volkswagen, Martin Winterkorn, dimite tras o escándalo.
 
 Enrique Dans
 
This article is also available in English in my Medium page, “Volkswagen master class in business ethics“