Levaba en folga de fame desde maio, que foi cando entrou no cárcere. Fora condenado polo Xulgado do Penal número 3 por un delito de resistencia á autoridade. Se todo marchaba ben, a súa estanza na prisión debía de ser fugaz, xa que tiña que pasar 10 meses para cumprir a súa condena. A teor do que teñen por diante moitos dos seus compañeiros, nada grave.
 
Non obstante, Miguel sempre pensou que era un castigo inxusto. Uns meses antes, xa estivo interno en prisión preventiva, aínda que o xulgado decretou a súa posta en liberdade ata que se celebrase o xuízo. Durante ese tempo, nin comía, nin falaba. Se necesitaba algo urxente dun funcionario, escribíao. Ademais, a súa folga de fame era tan singular que non a comunicaba ao centro. Foi o persoal médico da prisión o que detectou o que lle acontecía nun dos controis. En maio, volveu á prisión e, outra vez, deixou de comer e de falar. Xa o coñecían da outra vez, polo que estiveron atentos e constataron que repetía as pautas de comportamento anteriores. Estivo ingresado en xuño no hospital ao agravarse o seu estado de saúde. Todos os protocolos activáronse para que o Xulgado de Vixilancia Penitenciaria autorizase a súa alimentación -en contra da súa vontade. En cambio, cando pasou uns días na planta do Complexo Hospitalario, si que volveu comer. Recuperouse no hospital e volveu á prisión, pero, cando se viu alí, outra vez, deixou de inxerir alimentos. Tampouco o dixo, polo que os seus controis médicos e visitas ao Complexo Hospitalario de Xaén se fixeron frecuentes. De feito, volveu ao hospital.
 
O martes pola mañá, foi dado de alta. Ingresou no centro penitenciario, aínda que, durante a noite, volveu ao Complexo Hospitalario porque os médicos da prisión viron que a súa saúde era moi débil. Ás dúas da madrugada, unha ambulancia tróuxoo de regreso ao cárcere. Onte, ás 7:55 horas, os funcionarios encontrárono morto nunha das camas da enfermaría mentres facían o reconto.
 
http://www.diariojaen.es/jaen/item/80020-muere-un-preso-que-estaba-en-la-carcel-en-huelga-de-hambre